विश्वामित्रें जाऊनि पुढें । वणवा लाविला चहूंकडे ॥१॥
धूम्रें दाटलें अंबर । ज्वाळा येती भयंकर ॥२॥
विश्वामित्रें काय केलें । राया बाळातें चुकविलें ॥३॥
दोघे न पडती दृष्टि । होवोनियां परम कष्टी ॥४॥
म्हणे अहा कटकटा । काय लिहिलें अदृष्टा ॥५॥
मेले वणव्यांत जळोनी । ऐसें आलें तिचे मनीं ॥६॥
पिटीललाट करतळें । जंग टाकी धरणी लोळे ॥७॥
म्हणे बाळा रोहिदासा । भेट देईंगा पाडसा ॥८॥
सूर्यवंशीं चुडारत्ना । प्राणपति गा निधाना ॥९॥
राव दृष्टि न पडतां । अग्नि खाईन तत्वतां ॥१०॥
ऐसें विचारिलें मनीं । म्हणे नामयाची जनी ॥११॥