सेना न्हावी भक्त भला । तेणें देव भुलविला ॥१॥
नित्य जपे नामावळी । लावी विठ्ठलाची टाळी ॥२॥
रुप पालटोनि गेला । सेना न्हावी विठ्ठल झाला ॥३॥
काखें घेउनी धोकटी । गेला राजियाचे भेटी ॥४॥
आपुले हातें भार घाली । राजियाची सेवा केली ॥५॥
विसर तो पडला रामा । काय करूं मेघःशामा ॥६॥
राजा अयनियांत पाहे । चतुर्भुज उभा राहे ॥७॥
दूत धाडूनियां नेला । राजियानें बोलाविला ॥८॥
राजा बोले प्रीतिकर । रात्रीं सेवा केली फार ॥९॥
राजसदनाप्रति न्यावें । भीतरींच घेउनी जावें ॥१०॥
आतां बरा विचार नाहीं । सेना म्हणे करुं काई ॥११॥
सेना न्हावी गौरविला । राजियानें मान दिला ॥१२॥
कितीकांचा शीण गेला । जनी म्हणे न्हावी झाला ॥१३॥