प्रासंगिक कविता - श्रेष्ठ यांस पत्र

सकल तीर्थांचें माहेर । सकळ गुणांचें भांडार । सकळ विद्यांचा सागर । स्वरूप तुमचें ॥१॥
तूं धीरपणें मेरू । तूं उदारपणें जळधरू । तूं गंभीरपणें सागरू । पीयूषाचा ॥२॥
तूं पवित्रपणें वैश्वानरू । तूं समर्थपणें ईश्वरू । तूं प्रतापाचा दिनकरू । धगधगायमान ॥३॥
तूं सकळ तीर्थांचें यथ । तूं उंच आकाश । तूं मायेचा मूळपुरूष । सकळकर्ता ॥४॥
तूं विष्णूचें मूलस्थान । तूं योगियांचें घ्यान । तूं वेदशास्रांचें मथन । सार वेदान्ताचें ॥५॥
तूं सकळ सत्तेचा साक्षी । अनंत माया तुझे कुक्षीं । तुमचें निजरूप लक्षी । ऐसा कवणू ॥६॥
झंझा -वायूसि आकळावें । गगन ओलांडूनि जावें । महातेजासि आच्छादावें । कवणे परी ॥७॥
सप्तपाताळां तळवटीं । एकवीस स्वर्गांचें शेवटीं । पवाड करीन ऐशीं पोटीं । हांव कैंची ॥८॥
वसुंधराही एकसरी । घालेनियां मस्तकावरी । अंतरिक्षगमन करी । ऐसा कवणू असे ॥९॥
आवरणोदकांचा अंत । कैसा घ्यावा तो अद्भुत । तुमचे स्वरूपाचा निश्चितार्थ कवण करी ॥१०॥