जेथ जनार्दन कृपा प्राप्त । तेथ उपनिषदाचा मथितार्थ । देशभाषेमाजी ग्रंथार्थ । लोटांगणी येती ॥१॥
ते गुरुकृपावैभवें । आत्मसुख येणें नांवें । ग्रंथ निर्मिला देवें । येहि अक्षरीं अक्षर ॥२॥
जैशी खांबसूत्रींची बाहुली । सूत्राधीन उगली । तैसा जे जे बोल बोलवी बोली । ते वाचा वदे ॥३॥
पहिलें अणुमात्र आरंभवी सहज । परी आरंभिलें नकळे मज । पाठी येकायेक ग्रंथवोज । वोडवला दावी ॥४॥
निरुपण कायें चालवावें । प्रमेय कैसें आकळावें । हें कांहीं सर्वथा जीवें । म्यां विवरिलें नाहीं ॥५॥
माझे मनीं रिघाला जनार्दन । माझी जिव्हा तो झाला आपण । माझा हात धरुनियां जाण । ग्रंथलेखन तो करवी ॥६॥
नाही श्रोतयांचा साक्षेप । नकळे ग्रंथ पीठिकेचें रुप । परी एकसरें स्वरुप । ग्रंथार्था आले ॥७॥
निरसावी विकल्प बाधा । राखावी वेदमर्यादा । हें कांहीचि मी कदा । उपलवूं नेणें ॥८॥
परी नेणों काय श्रीअनंता । आवडली हे ग्रंथकथा । तो निजभाविकतां अर्था । वदोनि ठेला ॥९॥
आतां मजमुखें वदला देवो । ऐसा घ्यावा अहंभावो । तंव विश्वमुखें पहाहो । देवचि वदे ॥४१०॥
त्या अद्वैतपरपवित्रा । विकल्पनिरसनी विचित्रा । वोविया नव्हे हे अर्धमात्रा । प्रणवपीठीची ॥११॥