हें भानुदासकवित्व कुळवल्ली । निजात्ममंडपा वेली गेली । एका जनार्दन पुष्पीं फळीं । संत सुखीये होतू ॥६॥
हें स्वात्मसुख निजकथा । विवेकवैराग्ययुक्त श्रोता । श्रवणें श्रवण करितां । ये समाधि अवस्था लोटांगणी ॥७॥
एक एक तूं जनार्दना । ह्नणउनी नुरविसी एकपणा । यालागीं ग्रंथगणना । संपूर्ण झाली ॥८॥
एका जनार्दन परिपूर्ण । जनजनार्दन अभिन्न । हे ज्यासि आकळे खूण । स्वात्मसुख जाण तो लाभे ॥९॥
एका जनार्दना शरण । स्वात्मसुख ग्रंथ संपूर्ण । आत्महितार्थ केला जाण । श्रवणमात्रे सुख होय ॥५१०॥
इति श्रीस्वात्मसुख । ग्रंथ संपतें पीयूष । श्रोते वक्ते एकमुख । सदा संतुष्ट होतू ॥५११॥
उपाधौ यथा भेदता सन्मणीनां । तथा भेदता
बुद्धिभेदेषु तेऽपि । यथा चंद्रिकाणां जले चंचलत्वं
तथा चंचलत्वं तवापीह विष्णो ॥१४॥
इति श्री एकनाथ महाराजकृत
स्वात्मसुख समाप्त