एकदां स्वस्वरुपाची गोडी लागली की कशांतहि गोडी वाटत नाही
तेथुनी मन मागुतें उठी । परी तद्रूपतेची नसुटे मिठी । अवलोकितां सकळसृष्टी । स्वरुपचि भासे ॥३६॥
जैसा बुडाला घटू सागरीं । तोचि रिघालिया बाहेरी । रिता कैशापरीं । निघों लाहे ॥३७॥
जळ एक देशी असे । तरी घटु बाहेरी निघो उमसे । वस्तु एकार्णवें पूर्ण असे । मन निघो केवी लाहे ॥३८॥
इळा परिसातें झगटी । तो सोनेंचि होऊनि उठी । मग इळेपण पहातां दिठीं । काई लोखंड होईल ॥३९॥
तैसी गुरुकृपा मनासि होये । मग वस्तुत्वेंचि होऊनि राहे । तेथोनि चराचरहि पाहे । परी मनपणा नये ॥१४०॥
यापरी चंचळ मना । सदगुरुकृपा समाधाना । आणी ते विवंचना । ऐसी आहे ॥४१॥
काळसुद्धां गुरुचा दास होतो
काळ सुरनरां क्षय करी । काळ श्रेष्ठातें संहारी । काळ हरिहरांतें मारी । मारकपणें ॥४२॥
काळ अमरातें गिळी । काळ अंतकातें छळी । काळ प्रलयरुद्राची होळी । सकाळें करी ॥४३॥
काळ ब्रह्मांडातें खाये । तेथ रुद्रादिक विधाता कैचा राहे । ब्रह्मांडआवर्ती जें होये । तें काळाचें खाजें ॥४४॥
ऐशि ऐशिया प्रौढी । काळ अमरपदें मोडी । मग शून्याचीचि नरडी । मुरडूनि खाये ॥४५॥
या परी काळ दुर्धरु । कोण्ही नशके आंवरुं । तो काळूही होय आज्ञाधारु । गुरुकृपेचा ॥४६॥
गृकृपेचिया सदभावा । काळ करुं लागे सेवा । अनित्य नासोनि तेव्हां । जगनित्यत्व दावी ॥४७॥
ऐसी सेवा करितां संतोषें । उतराई ह्नणे हरिखें । तंव काळ काळपणा मुके । अनित्य नासुनी ॥४८॥
नवल गुरुकृपा कीजे । काळेंचि काळू निवारिजे । मग अनकळित उरिजे । आपण स्वयें ॥४९॥
ह्नणोनी काळाचिया माथां । आहे गुरुकृपेची सत्ता । यालागीं काळाचा नियंता । सदगुरु स्वामी ॥१५०॥
काळ करुं लागे सेवा । ऐसा गुरुचरणी भाव द्यावा । यालागी भक्तवैष्णवा । प्रार्थित असे ॥५१॥
जालियाही कार्यसिद्धि । सेवेसि नपडे अवधी । स्वाभाविक भजनविधी । भजवित असे ॥५२॥
जेथ दुजें ना एक । तेथ काय सेवेचें सुख । ह्नणाल तरी कवतिक । ऐसे आहे ॥५३॥
वरा वरपणाचा सोहळा । वोसरुनि जाय तेचि काळा । परी भोगिलेपण वेळवेळां । सोहळेवीण भोगी ॥५४॥
रणीं शूराची ख्याती । होय रणभूमी समाप्ती । तरी विजयश्रीयेची कीर्ति । रणेवीण भोगी ॥५५॥
पुरुषसयोगें संगप्राप्ती । कामिनी लाहे गर्भसंभूती । नित्य संगावीण गर्भाची कीर्ति । मिरवी जगीं ॥५६॥
सतरावियेचें अमृतपान । करी तोचि जाणे हे खूण । तेथ आपुली गोडी आपण । भोगिजे जैसी ॥५७॥
तैसें भज्य भजक भजन । कां पूज्य पूजक । नुरोनियां गुरुचरण - । भजन आहे ॥५८॥
जैशी चोराची माये । प्रगट रडों न लाहे । परी आंतुच्या आंतु होये । उकसबकशी ॥५९॥
कां स्वैरिणी गर्भाची ठी । बाहेरी उमसों नेदी गोठी । परी संभवलें आहे पोटीं । हें तेचि जाणे ॥१६०॥
विषाचें मारकत्व जैसें । विषाआंगी बाहेरीं नदिसे । परी त्यामाजी तें असे । तद्रूपतेंसी ॥६१॥
तैसी गुरुयुक्त भावना । आतळों नेदी मना । अखंड पैं भजना । भजतचि असे ॥६२॥