मोरोपंत - कृष्ण म्हणे पार्था हा आला...

कृष्ण म्हणे पार्था हा आला क्रोधांध कर्ण अंतकसा ॥
मृत्युंजय - वरपात्रा तूं याचा न करिशील अंत कसा ॥१॥
याच्या शरासि साहे ऐसा त्रि - जगांत तूंचि एक रणीं ॥
वीर उदंड असति परि त्याला पार्था तुझी न ये करणी ॥२॥
कर्णातें जिंकाया तूं शक्त तव प्र - ताप मी जाणें ॥
झाल प्रसन्न तुज तो जो जाळी त्रिपुर एकलें बाणें ॥३॥
पार्थ म्हणे कृष्णा मज जय घडतो आजि निश्चयें हा कीं ॥
बा सर्व - लोक - गुरु तूं आहेसि बहु प्रसन्न हय हाकीं ॥४॥
आजि पहाशील सख्या मच्छर - शकलीकृतांग कर्णातें ॥
तदसृक्कण - सिक्तातें आकाशातेंहि शोण - वर्णातें ॥५॥
मी त्याचें कीं माझें तो आजि करील निश्चयें हनन ॥
मन न व्यग्र तुझें हो रणिं जय - मरणार्थ आमुचें जनन ॥६॥
जिष्णुसि हरि ने धर्म - स्वांतींचें उद्धरावया शल्य ॥
कर्ण रथासह आणी सत्वर समरांगणांत तो शल्य ॥७॥
उत्साह तेज विद्या शिक्षा बळ धैर्य शौर्य दोघांचें ॥
तुल्यचि ज्यापरि गंगा - यमुनांच्या पावनात्व ओघांचें ॥८॥
इंद्र म्हणे कर्ण - वधें हो पार्थ स्तोत्र - पात्र अ - मरांत ॥
सूर्य म्हणे पार्थ - वधें संपादू वि - जय कर्ण समरांत ॥९॥
पार्थाकडील कटकें कर्णें, कर्णाकडील त्या पार्थें ॥
केलीं तीव्रशरांहीं भग्नें मग्नें भयीं हत - स्वार्थें ॥१०॥
वर्षति अन्योन्यावरि कर्णार्जुन ते घनावरी घनसे ॥
पुरुहूत - दूत - वात - द्युमणिकरां शर - गृहांत रीघ नसे ॥११॥
तों आला वध - समय द्विज - शापहि भू - मुखेंचि तो डावें ॥
गिळवी रथ - चक्र म्हणे रामास्त्रा प्रेम तूंहि सोडावें ॥१२॥
चक्र क्षितिनें गिळितां न स्मरतां भार्गवास्त्र रवि -जाला ॥
स्पर्शे विषाद, म्हणती बळ - तेजो - नाश - हेतु कवि जाला ॥१३॥
तो वृष भूमि - ग्रस्त - स्यंदन - चक्रासि उद्धरायातें ॥
उतरे स्व - रथाखालें करुनि असें अ -तुल युद्ध राया तें ॥१४॥
उद्धरण करूं पाहे कर्ण भुजांनीं धरूनि चक्राचें ॥
परि पृथ्वी सोडीना जाणों व्रत घेतलेंचि नक्राचें ॥१५॥

x-------------x------------x----------x

कर्णावरि बहु कोपे पार्थ जईं तेधवां अनळ साचा ॥
देह ज्वाला - माली भासे त्या रण - मखीं अनळसाचा ॥१६॥
शर सोडिला रवि - सुतें धीर जनेंहि स्व - धीर यामागें ॥
जो सोडिलाच नव्हता व्यसनांत कधींहि मणि जसा नागें ॥१७॥
त्या खर - शर - प्रहारें विव्हळ झाला महेंद्र - सुत राया ॥
जरि होता निकट कुशल मंत्री प्रभु बाण - सर्प उतराया ॥१८॥
ऐसा निज - भुज - विक्रम दावुनि सर्वा भटांसि शुद्ध रणीं ॥
बहु यत्न करी प्रार्थी परि धरिलें सोडिनाचि चाक रसा ॥
द्विज - शाप मान्य पति - सा गुरु कर्ण न मान्य तीस चाकर - सा ॥२०॥
देव म्हने पहिलें गुरु - नाम मग स्व - धनु बाण बरवें घे ॥
खंडीं शिर रिपु पुनरपि जों रथ - रत्नाचिया न वर वेंघे ॥२१॥
प्रभुची आज्ञा होतां पार्थं प्र - खरेषु सोडुनी त्वरित ॥
रण - दक्षा स्व - वि - पक्षा करि कक्षा केतु खंडुनी ज्वरित ॥२२॥
तुटला ध्वजचि न केवळ वि - जयाचा भरवंसाहि तुटला हो ! ॥
सुदृढश्रुबिंदुसह तो पडला बळ धर्य - सेतु फ़ुटला हो ! ॥२३॥
केतु च्छेदुनि पार्थ द्यु - मणि - सुताचे हरावया प्राण ॥
जोडी गांडीव - गुणीं शत्रु - हर हरायुधा असा बाण ॥२४॥
योजुनि महास्त्र - मंत्रित शर विजय म्हणे “ जरि स्व - गुरु सर्व - ॥
तोषविले असतील, ज्ञान - बळाचा नसेल तिळ गर्व; ॥२५॥
विधिनें जोडुनि नेलें असेल जरि कीर्तनें न तपनाशा ॥
तरि या शरें वृष मरो, हरिचीच पुरो पुरो न तपनाशा ” ॥२६॥
ऐसें वदोनि पार्थें ओढुनियां स - गुण - बाण कर्णांत ॥
पाठविला काळें निज - दूत तसा व्हावयासि कर्णांत ॥२७॥

x-----------x----------x------------x-------------x-------------x

शाण - निशित - मुख - बाण प्राणभृदीढ्यार्क - सूनुच्या अमळा ॥
खंडी नाळापासुनि कमळा मारुत तसा शिर:कमळा ॥२८॥
साप्ताश्रु शिर वृषाचें प्रथम क्षोणी - तळीं गळालें हो ॥
मग स - कुसुम - वृष्टि तनू स - धर्म - भय शत्रु - बळ पळालें हो ॥२९॥
कर्ण - शरीरापासुनि तेजु निघालें दिवा - करीं शिरलें ॥
गुरु - हृच्छोक - तमावरि जाणों सत्पुत्र - रत्न तें फ़िरलें ॥३०॥
ऐसा केला असतां कृष्ण - कृपेनेंचि कर्ण - नाश तदा ॥
पांडव पांचाळ करिती विजयाच्या वीर्य - वर्णना शतदा ॥३१॥
बहु - सिंह - नाद वाद्य - धनि जय - जय - कार करिति धर्म - बळें ॥
म्हणति सुधिष्ठिर तरला दुस्तर कर्णार्णवासि धर्म - बळें ॥३२॥