Dictionaries | References र राजाला खासगी असें कांहींच नसतें, त्याचें तेंच राष्ट्राचें Script: Devanagari Meaning Related Words Rate this meaning Thank you! 👍 राजाला खासगी असें कांहींच नसतें, त्याचें तेंच राष्ट्राचें मराठी वाक्संप्रदाय - वाक्यप्रचार | Marathi Marathi | | राजाचे सर्व व्यवहार राष्ट्राच्या हितासाठीं असतात, असावे लागतात. Related Words राजाला खासगी असें कांहींच नसतें, त्याचें तेंच राष्ट्राचें खासगी असें अंतःकरणीं आणणें तेंच जिव्हेनें बोलणें भटाची चाकरी कांहींच नाहीं, भुसकट पडलें माहीतच नाहीं असें करतां हलकें नांव पडलें ज्याचें, जन्मवरी तेंच त्याचें मनीं असे, तेंच दिसे पडकली कोल्ही, तेंच रान मला काय त्याचें! सळो कीं पळो असें होणें दिसतें तसें नसतें, म्हणून जग फसतें दिसतें तसें नसतें, म्हणून मनुष्य फसतें मनुष्य (मुत्सद्दी) ज्या दौलतींत तेंच राज्य क्षणिक बुद्धि असणें (त्याचें) जिणें व्यर्थ शहाणपण वयावर नसतें धरतो दुष्टाची संगत, त्याचें कल्याण नाही होत नाहीं तेंच पहार्याला संत्री आणि राज्याला (राजाला) मंत्री अर्धै कच्चें खाल्लें, तेंच शेवटीं बाधलें अभय असें वाटेचा वाटसरु, त्याचें नशीब कशाचें थोरु असें बसावें, कोणी न म्हणे ऊठ राखील त्याचें घर, खणेल त्याचें शेत राजाला दिवाळी काय राजाला दिवाळी, गरिबाला झोळी राजाला सदा दिवाळी नसतें विघ्न आणिलें घरा द्रव्यवानाला दूषण नसतें होणार टळत नसतें नव्या नव्या बायकांच्या नव्या परी, पहिली होती ती असें न करी ज्याचें दळ त्याचें बळ राखील त्याचें शेत मरचें न्हय असें चांगलें मनन, तेंच भाषणाचें जनन नको म्हटलें कीं तेंच चांगलें! देवानें पाहिलें, तेंच जगाला दिसलें सोकली मेंढी तेंच रान (धुंडी) केल्याविण कांहींच नाहीं, जग देतें ग्वाही संसार केला घाईं घाईं, म्हातारपणाला कांहींच नाहीं सुफळ बोलरे नार्या! रंडक्या झाल्या सार्या, मांडवाला आग लागली! अरे असें बोलूं नये! पिंडाइतका भात द्या म्हणजे मढया सारखा पडतो सळो कां पळो असें करणें निशाणाचें (ध्वज) फडकें मोल नसतें फार, पण त्यासाठीं रण घेत झुंजार ऋषीला नाहीं मूळ, राजाला नाहीं कूळ राजाचें दुष्कर्म राजाला भोंवतें आणि प्रजेलाहि मोंवतें राजाला आला चांदकोत, बटकी कांहीं सुटेना बंड झालें मुलखीं, राजाला भरली धडकी न करावी चारी, न भ्यावें राजाला प्रजेला अहंता भरली, राजाला चिंता जडली आडवे बोट घातल्याशिवाय लोणी (तूप) निघत नसतें उरले (लोक) त्यांनी मोडले तेंच घडावें एका दिवसांत घर बांधून होत नसतें विळयाला नसतें म्यान व जाठाला नसते विद्या गायीपासून उत्पन्न होते, ते सर्व लोणी नसतें जें चकाकतें तें सर्व सोने नसतें जें फार भुंकतें, तें चावरें नसतें जें मनाचें समाधान, तेंच रत्नाचें निधान जें सुख कार्यारंभीं, तेंच सुख उद्योगीं जेथे आपलें मन रमते तेंच सुंदर ज्याचें जया ध्यान, तेंच होय त्याचें मन दांत कोरून कोठें पोट भरत नसतें मनीं ध्यास वाढे, तेंच स्वप्न रोकडें ईश्र्वर कृपा ज्यावरी, त्याचें शत्रु काय करी एका दिवसाचें सुख, त्याचें दुणें होय दुःख अन्न ज्याचें खावें त्याचें उणे काढावें अल्प भाग्य अभिमान, त्याच गर्वै त्याचें मरण मनामाजीं सुखी दुःखी, त्याचें चिन्ह जाणा मुखीं हत्ती फिरवा गांवोगांव, ज्याचा हत्ती त्याचें नांव असें लग्न लागुंक, व्होंक्ले जालें हागुंक राजाला दिवाळी ठाउकच नाहीं, गुढीचा पाडवा आलाच नाहीं राजाला राज्य (राज्यपद) मिळालें तरी बटकीचें बटिकपण कांहीं सुटत नाहीं जन गर्विष्ट नसतें, तर इतरा गर्विष्ट न म्हणतें जन्म देणें सोपें असतें, परंतु जौपासना करणें तितकें सोपे नसतें बालहट्ट, स्त्रीहट्ट आणि राजहट्ट हे पुरविल्या शिवाय माणसाला गत्यंतर नसतें दैव देतें, दैव घेतें, भाग्य कधीं स्थिर नसतें आपणा लागे काम। वाण्या धरीं गूळ। त्याचें यातिकूळ। काय किजे।। अनेक कल्पना मनीं करी त्याचें एकहि सत्य न घडे तरी राजा मरो कीं राणी सती जावो! आपणास त्याचें काय? याचें दार त्याचें दार, ऊठ मेल्या खेटर मार लेकरुं मांडीवर हगल्यास वडील मांडी तोडतील असें नाहीं नाक गेलें तरी भोकें राहिलीं आहेत असें म्हणणें ठेवी पोट साफ, पाय उष्ण, नेहमी गार मस्तक जाण, मग वैद्याची गरज सोड, हित तेंच समज आधीं होता (ग्राम) जोशी। मग झाला मोकाशी (राज्यपद आलें त्याशीं) ।। त्याचें पंचांग राहिना। मूळ स्वभाव जाईना।। अभ्यास करील त्याची विद्या, जपेल त्याची लक्ष्मी, खपेल त्याचें शेत व मारील त्याची तलवार अल्प असतां मोठें दिसे, सूक्ष्मदर्शक यंत्री जसें, (वसेकीर्तिमाजीं असें, जाणा तुम्ही स्पष्ट हो) private secret रंग जाणे रंगारी आणि धुनूक जाणे पिंजारी अंतः करणाचा दिलासा तोच त्याचा आरसा दलालाच्या अंगावर घोडे पडत नाहींत रेडया फाटीर पावस पडता, रेडो म्हणता वाडिका जाता रेडया फाटीर पावस पडता, रेडो म्हणता व्हटाड हजीर तो वजीर पश्याचे पायलीं येणें मनुष्य हा संवादित्वाचा भुकेलेला असतो खाजगीवाला खासगीचा कानाकोपर्याचें भाषण लंगोटीचा पदर पसरणें सटवीनें लिहिलें भाळीं, तें न चुके कदाकाळीं Folder Page Word/Phrase Person Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP