नाहीं एसें गांठी पुण्य । जेणें घडे दरुषण करुनी चिंतन । काळ सारुं या रीती ॥१॥
नाचेन या संतांपुढें । लाज सांडुनी उघडें । सेवीन तो कोडें । उच्छिष्ठाचा प्रसाद ॥२॥
घालूनियां कास । होइन मोकळा उदास । करुं ब्रह्मरस । सेवन हा आनंदें ॥३॥
आला तोचि घ्यावा । होइल संचिताचा ठेवा । पुढिलाचा हेवा । तुका म्हणे अनुचित ॥४॥