देव पाहूं इच्छी मन । घरीं संतांचे चरण ॥१॥
दूर ठेवीं अभिमान । पायीं अर्पी तनमन ॥२॥
सेवें देह झिजवावा । कृपाप्रसाद पावावा ॥३॥
अहो संत हे उदार । देण्या नांही लहान थोर ॥४॥
कुळ गोत न पाहती । आत्मस्वरुप करिती ॥५॥
जरी असे पुण्य गांठीं । ’रंग’ ऐशां पडे गांठीं ॥६॥