सुखाचें आगर मुक्‍तीचें माहेर । दयेचा सागर दत्त माझा ॥१॥
मीतूंपण माझें हरपुनी ओझें । एक रुप तुझें दावी देवा ॥२॥
संसारसागरीं बूडतों वेव्हारीं । धांव असुरारि पाव वेगीं ॥३॥
दुर्वृत्तिदानवें पीडियेलों भारी । धांव मदनारि धांव आतां ॥४॥
काष्ठासी पालवी आणियेली वेगीं । कुष्ठ लगबगीं निवारिलें ॥५॥
वंध्या दूभविली वेल खंडियेली । रत्‍नपेटी दिली विप्राकरीं ॥६॥
आतांचि आळस कां करी मानस । हंबरे पाडस ऐकसी ना ? ॥७॥
कोठें गुंतलासी अगा तपोराशि । उदास झालासी आजि कां गा ? ॥८॥
काय करुं आतां कोठें जाऊं दत्त । शरण समर्था तूंचि एक ॥९॥
तारीं किंवा मारीं बैसलोंसे द्वारीं । दृढ धरणें धरीं निश्चयाचें ॥१०॥