सदा त्वां भावें संतांचे चरण धरावे ॥ध्रु०॥
उपदेश जरी ते नव देती। दर्शनमात्रें जन उद्धरिती ॥
स्वैरालापें शास्त्रें कथिती । लक्ष असावें ॥संतांचे०॥१॥
विद्याधनजनगर्व त्यजवा । मूक बोध तो श्रवण करावा ॥
अहंपणा मूळीं खंडावा । अल्प वदावें ॥संतांचे०॥२॥
आज्ञा वरचे वरी झेलावी । गृहकृत्यें तीं सर्व करावी ॥
उंचनीच ही मति दवडावी । गुणगण नावे ॥संतांचे०॥३॥
प्रसंग पाहुनी प्रश्‍न करावा । संशय मनीं तिळभरी नुरवावा ॥
सेवे काजीं देह झडावा । मरुनी उरावें ॥संतांचे०॥४॥
मूर्ति सांवळी नित्य स्मरावी । अन्योन्यांतें हेचि कथावी ॥
’रङग’ वल्गना अन्य त्यजावी । समरस व्हावें ॥संतांचे०॥५॥