गुरुगुण गावे जरी तुजला सौख्य असावें ॥ध्रु०॥
काम क्रोध षड्रिपु मर्दावे ! क्षमा शांति सन्मित्र वरावे ॥
सदा संतपदकंज घरावे । तरीच जगावें ॥जरी०॥१॥
यमनियमादीं सादर व्हावें । शीलपालनीं दक्ष असावें ॥
पर उपकारी आधीं मरावें । बहुश्रुत व्हावें ॥जरी०॥२॥
परगुणकथनीं प्रेम असावें । निजकथनीं त्वां मौन धरावें ॥
दोषेक्षण अवधें सोडावें । समदृग व्हावें ॥जरी०॥३॥
पाद तीर्थयात्रें झिजवावें । श्रवण हरिकथाश्रवणीं भावें ॥
गुरुगुणगानीं मुख रत व्हावें । नम्र असावें ॥जरी०॥४॥
कीर्तीनें जग सर्व भरावें । सहज कर्य तें नित्य करावें ॥
’रङ्ग’ वासनामूळ नसावें । स्थिरमति व्हावें ॥जरी०॥५॥