आपली किंमत

- चला आता, घरी चला. पुष्कळ झाले ह्य: ह्य: करणे !
ह्याची थट्टा कर, त्याची थट्टा कर.....
- खरेच बोवा नको हे आयुष्य ! किती वाटेल तितके जपा,
पण भानच रहात नाही. वास्तविक काय आपली योग्यता ?
- आपली योग्यता ? हं: आपली किंमत पंधरा नाहीतर वीस
रुपडे !
- पण डोक्यातले विचार आणि बोलण्याचे ऐट पाहिली तर
एखाद्या मोठ्या - जसा काही लेकाचा जर्मनीचा कायसर !
- बोल, लागेल तितके बोल.
- पण मी उगीच बोलत नाही.
- नाही माझी चूक आहेच ना ! डोके आणि जगातली किंमत
यांची जर बरोबर सांगड घातली तर कशाला असा
रडत बसलो असतो ?..... हुश्श ! छातीवर धोंडा
ठेवल्यासारखे झाले आहे अगदी !
- काय पहा ! जगातले आपले हसणे आणि रडणे अवघ्या
पंधरा - वीस रुपयांवर अवलंबून ठेवले आहेस, काय, म्हणावे
तरी काय तुला आता ?
- नुसते म्हणू नकोस ! चांगल्या लाथा - जोडे मार जोडे !
- जा ! ह्याच्यापुढे जा ! त्याच्यापुढे तोंड वेंगाड ! थू: थू: थू:
तुझ्यावर.....