Dictionaries | References ज तों तों चावळे Script: Devanagari See also: जों जों मावळतें, तों तों चावळतें , जों जों मावळतें, तों तों चावळे , जों जों मावळे , तों तों चावळतें Meaning Related Words Rate this meaning Thank you! 👍 तों तों चावळे मराठी वाक्संप्रदाय - वाक्यप्रचार | Marathi Marathi | | म्हातारा होत चालला म्हणजे जास्त चळूं लागतो, चावळूं लागतो, बडबड करूं लागतो. Related Words तों तों चावळे जों जों मावळतें, तों तों चावळे तों पोपट जों जों अधिक बोलतो तों तों पिंजर्यांत पडतो वारें आहे तों उपणून घ्यावें सुईण आहे तों बाळंतपण होऊन द्यावें तों तों चावळतें शें तों भें, हजार तों बाजार, लाख तों काख शिजे तों राहवतें, निवे तों राहवत नाहीं जों जों मावळतें, तों तों चावळतें थोडी तों गोडी, फार तों लबाडी शिजे तों धीर धरवतो पण निवे तों धीर धरवत नाहीं जों जों कोळसा उगळावा तों तों काळा निघतो जों जों तोता (रावा) पढे, तों तों पिंझरेमें पडे जों जों भिजे कामरी, तों तों भारी होय जों जों राघू बोले तों तों अधिक पिंजर्यांत पडे जों जों राघू बोले, तों तों पिंजर्यात पडे जों जों रावा पढे, तों तों पिंजर्यांत पडे आपण शाबूद तों दुनिया शाबूद शीर सलामत तों पगडया पचास शीर सलामत तों पगडया पचीस समुद्रास गेला लुका तों सुका बैलानें रडावें तों गोणीच रडते आले वेडसर पाहुणे। ते तों जगाचे मेहुणे॥ गणपति करावयास गेला तों माकड झालें समर्थांचीं पाळीं उघडत तों दुर्बलांचे प्राण जातात समुद्रांत गेला लुका, तों समुद्र झाला सुका वखत पडे बांका तों गधेको कहना काका अन्न आच्छादन । हें तों प्रारब्धा अधीन ॥ जिता रहे पूत तों गल्लीगल्लीमें चूत जों जवळ ओयरा, तों जग सोयरा जों जवळ ओवरा, तों जग सोयरा बायकोनें दिली भर, तों पती झाले तर्र मडक्याचा कांठ ओला (आहे) तों वळेल देव आला द्यायाला, तों पदर नाहीं घ्यायाला देवाजवळ मागितला पूत, (तों) देवानें दिला भूत कैलास कंटाळे तों गाणें, आणि कान फाटेतों लेणें अति सोंवळा तों ओंवळ्या खाय, दाहट (दार्हट) बायको निघूनि जाय रेडयाच्या कानीं किनरी वाजविली तरी तों आपली ड्रोंय सोडीत नाहीं रजस्वला करी वेलासी आघात। अंतर तों हित दुरी बरें॥ पोरास जेवूं सांगे वाटींत, तों पोर जेवी करटींत मारुन उरता न ठेवणें डुक्कर पहा, दुकर धुयत तितलो चिखलांत लोळत दिस असल्यास बरे काळखर्ग कर्वत घुडाघूड असिवाद मान घे मुढया, म्हजे मारुंदे उडया सारी रात दळी आणि चाळणींत भरी देव करतां खेव लागतें काहुरा शेळीच्या मुताची मानली चाड, आणि शेळी मुतते कुंपणाच्या आड अधिक लोभातें धरितो वारंवार हारीस येतो द्राक्ष्गाची माधुरी आणि फुलांचा वास, उत्तरोत्तर वाढे तयाची आस पाटीलबुवा भला, तर प्यादा लावून दिला हरळीची मुळी खुडून खुडून खावी उदिमदार ओहों कोमाइणें केयटें केयडें केलटें केलडें केलळ केल्डें केळटें अंत पुरणें घंट्या वाणलें तितकें घाणलें विपत्य अस्का ज्याचें करावें बरें, तो म्हणतो माझेंच खरें झुरुमुरू झुरेमुरे बाई आली पणांत, बोवा बसले कोनांत बारशाची तयारी बाराव्याला लोंकर आणायला जायचें आणि हजामत होऊन यायचें बेत बाजीरावाचा, उजेड सणकाडयांचा बेत बाजीरावाचा, उजेडाला दिवासळी नाहीं बैल नेला बाजारीं, तेणें हातावर दिल्या तुरी बोलण्याची ठसक, कोंबडीवर मसक राजापासून रंकापर्यंत भागूबाई, दादाला कां कराना? म्हणे तुम्हीच कां व्हाना! मांजर काढून टाकलें तेथें उंट येऊन पडला मांजरा सटटी धोर्नु सुण्या बारसोथाई सोदचे माझें बापाचा बडिवार मोठा, पदरीं नाहीं सागरगोटा नमन चार घटका आणि कथेचा चुटका धर्म करतां कर्म उभें राहतें पाप त्यांत निफजेः पुण्य म्हणून आचरीजे पतिव्रता म्हणागे बाई, गांवचा तराळ सोडला नाहीं सुख सांगते, बूड घाणते सुगरण सू आणि डोक्यांत ऊ हांक होणें स्वतां स्वतांला साहाय्य करी l ईश्र्वर त्याला घरी करीं l विलपणें अरडणें मर्दनं गुणवर्धनम्। । आबालसुबोध Folder Page Word/Phrase Person Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP