उपाध्यायः [upādhyāyḥ] [उपेत्याधीयते अस्मात्, उप-अधि-इ-घञ्]
A teacher or preceptor in general.
Particularly, a spiritual teacher, religious preceptor; य उदात्ते कर्तव्येऽ नुदात्तं करोति खण्डिकोपाध्यायस्तमै चपेटां ददाति
[Mbh.I.1.1.] (by
[Y.1.35] a sub-teacher who instructs for wages only in a part of the Veda and is inferior to an आचार्य; एकदेशमुपाध्यायः); cf.
[Ms.2.141;] एकदेशं तु वेदस्य वेदाङ्गान्यपि वा पुनः । योऽध्यापयति वृत्त्यर्थमुपाध्यायः स उच्यते ॥ see अध्यापक, and under आचार्य also.
-या A female preceptor.
यी A female preceptor. उपेत्य अधीयते तस्या उपाध्यायी, उपाध्याया and Vārt. या तु स्वयमेवाध्यापिका तत्र वा ङीष् वाच्यः on
[P.IV.1.49] [Sk.] The wife of a preceptor.-Comp.
-सर्वस्वम् N. N. of a grammar frequently referred to by the commentary on the Uṇādi Sūtras.