शुकाख्यान - अभंग २६ ते ५०

बोलों जाणें बरवें । सेवा करी मनोभावें । सुळजा सती नांवें । जगीं विख्यात ॥२६॥
ते पतिव्रता सुंदरी । व्यास ऋषीची स्त्री । ते झाली गरोदरी । शुक माता ॥२७॥
प्रसूत न होय अवधारा । जहालीं वरुषें बारा । शुकदेव कुमार । ज्ञानी असे ॥२८॥
ऐसी ते गरोदरी । थोर व्यथा होतसे उदरीं । काय कवणीये परी । आथिचना ॥२९॥
कष्ट देखतां तियेचे । लोक ह्मणती हिचा जीव न वाचे । आह्मां देखतं बहुतांचे । जीव गेले ॥३०॥
ऐसें पुत्रवल्या नारी बोलती । करुणावचनें भाकिती । आणि वांझा करिती । हास्य तियेचें ॥३१॥
एक ह्मनती वो निसुंगे सुंदर्रे । काय करावी कन्या कुमरें । सर्व इच्छा भ्रतार भोगी पुरे। मरण आदरें तुज आलें ॥३२॥
एवढी जोडिली जोडी । सासूसासरा वृद्ध बापुडीं । त्यांसी आभाची आवडी । पडसी तूं ॥३३॥
वृद्ध जाहला ऋषिश्वर । परी त्यासी पुत्राचा शोक फार । हा गर्भ दुर्धर । कवणें निस्तारावा ॥३४॥
ऐसें बोलती नरनारी । सुळजेतें व्यथा होतसे भारी । आ-कांत होतो ऋषीच्या मंदिरीं । ते समयीं परियेसा ॥३५॥
ज्ञानी ह्मणती पाचारा अनंत । तो सांगेल याचा वृत्तांत । मग ऋषि मना-माजी विचारित । यग स्मरे अनंता ॥३६॥
व्यास ह्लदयीं चिंतिता झाला । श्रीहरि त्वरित पावला । मग पुसता झाला । श्रीकृष्ण व्या-साप्रति ॥३७॥
श्रीकृष्णाचें आगमन । उत्साव झाला सर्वजना । झालें देवदर्शन । विघ्रें दारुण नासती ॥३८॥
श्रीहरि व्यासगृहासी आले । साधुसंतां मानवलें । मग बैसो घातलें । आंथरीय ॥३९॥
ऋषि ह्मणती श्रीहरि । द्बादश वर्षें जाहलीं पुरीं । प्रसूत न होय स्त्री । काय तें उदरीं कळेना ॥४०॥
मग देव ह्मणती ऐका । आड धरा जमनिका । विचारूनि गर्भ बाळका । काय आवांका तयाचा ॥४१॥
श्रीकृष्ण वचन पडतां कानीं । वाचा झाली गर्भालागुनी । मग करसंपुष्ट गर्भ जोडोनि । विनविता जाहला ॥४२॥
म्हणे देवा- धिदेवा दंडवत । देव चिरंजीव म्हणत । बारे शिणलासी बहुत । गर्भवासी ॥४३॥
बाळा आतां रिघें बाहेरी । माता शिणली भारी । सुखें असें संसारीं । क्रिडा करी तूं ॥४४॥
मातेची सेवा किजे । पितृवचन पाळिजे । पावलासी सहजें । मनुष्य देहो ॥४५॥
अद्यापि तरी ज्ञान धरीं । आपणातें उद्धरीं । किती दिवस अघोरीं । क्रमिसी बाळा ॥४६॥
सांडीं हें अघोरपण । बाळा भोगी सुख संपन्न । जन्मा येऊनि सुख जाण । आणिक नाहीं ॥४७॥
मज बाळपणीं गोरस खातां । खेळवी यशोदा माता । नंदाचें सुख सांगतां । आ-नंद मज वाटे ॥४८॥
आणि मातेचेनि हातें । षड्रसी तृप्ति होय मातें । खेलवी मज सांगातें । पाळण्यांत निजवी ॥४९॥
यावरी तारुण्य आलें जिवीं । गोपी गोवळ्यांमाजी खेळवी । माता दधि-भात देववी । आपुलेनि हातें ॥५०॥