प्रशम् [praśam] 4
[P.] To become calm or tranquil.
To be soothed or appeased.
To stop, cease, terminate.
To be allayed, be quenched or extinguished; प्रशान्तं पावकास्त्रम्
[U.6;] निर्वाते ज्वलितो वह्निः स्वयमेव प्रशाम्यति
[Pt.3.56.] To decay, wither away. -Caus.
To soothe, appease, pacify; सान्त्वेन प्रशमय्यादौ स्वधर्मं प्रतिपादयेत्
[Ms.8.391.] To allay, extinguish, quench, put down; त्वामासारप्रशमितवनोपप्लवम्
[Me.17.] To remove, put an end to; तम् (अपचारं) अन्विष्य प्रशमयेः
[R.15.47.] To conquer; vanquish, subdue; पान्तु पृथ्वीं प्रशमित- रिपवो धर्मनिष्ठाश्च भूपाः
[Mk.1.6.] To settle, adjust, compose; प्रशमयसि विवादं कल्पसे रक्षणाय
[Ś.5.8.] To kill, destroy.
To cure, heal.