शालिन्

{ śālin }

प्राचीन चरित्रकोश

शालिन् n.  एक आचार्य, जो वायु के अनुसार व्यास की यजुःशिष्यपरंपरा में से याज्ञवल्क्य का वाजसनेय शिष्य था ।

A Sanskrit English Dictionary

शालिन्  mfn.  mfn. possessing a house or room &c. g. व्रीह्य्-आदि
( ifc.) possessing, abounding in, full of, possessed of, amply provided or furnished with, conversant with, distinguished for, [MBh.]; [Kāv.] &c.
शाल्   praiseworthy, [BhP.] ( cf. √ )
शालिन्  m.  m. N. of a teacher, [VāyuP.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

शालिन् [śālin] a.  a. (-नी f.) (usually at the end of comp.)
Endowed with, possessed of, possessing, shining or resplendent with; अलघूपलपङ्क्तिशालिनीः परितो रुद्धनिरन्तराम्बराः [Śi.16.76;] [Ki.2.31;7.28,55;8.17;] विलासिनीनां स्तनशालिनीनामलंक्रियन्ते स्तनमण्डलानि [Ṛs.4.2.]
Domestic.
Well-behaved; दयालुः शालिनीमाह शुक्लाभिव्याहृतं स्मरन् [Bhāg.3.24.1.]

Shabda-Sagara

शालिन्  mfn.  ( -ली-लिनी-लि)
1. Belonging to a house, domestic, &c. 2. A mistress of the house.
3. Name of a metre.
4. Possessing, having.
5. Shining or resplendent with, (in the latter two senses when at the end of a compound.)
E. शाल a house, and इनि aff.; in the fourth form it is the same as शील; the इ being chang- ed to आ when used in composition.

ROOTS:

शाल इनि शील; इ आ

संस्कृतम् (Sanskrit) WN

See : स्तुत्य