किरातः [kirātḥ] [किरं पर्यन्तभूमिं अतति गच्छतीति किरातः]
N. N. of a degraded mountain tribe who live by hunting, a mountaineer; वैयाकरणकिरातादपशब्दमृगाः क्व यान्तु संत्रस्ताः । यदि नटगणकचिकित्सकवैतालिकवदनकन्दरा न स्युः ॥ Subhāṣ.;
[Pt.1.17;] पर्यन्ताश्रयिभिर्निजस्य सदृशं नाम्नः किरातैः कृतम्
[Ratn.2.3;] [Ku.1.6,15.] जवार इति यद्राज्यं किरातानां पुरातनम्
[Parṇāl 1.39.] A savage, barbarian.
A dwarf.
A groom, a horseman.
N. N. of Śiva in the disguise of a Kirāta.
A species of fish; किरातो लुब्धके देववाहिनीमत्स्यभेदयोः
[Nm.] N. N. of a medicinal herb (Mar. किराईत, चिराईत, भूनिंब)
-ताः (pl.) N. of a country. -Comp.
-अर्जुनीयम् N. N. of a poem by Bhāravi (in which the combat of Arjuna with Śiva in the form of a Kirāta or mountaineer is poetically described.)-आशिन् m. an epithet of Garuḍa.
-तिक्तः N. N. of a medicinal herb (Mar. किराईत, चिराईत).