तुज म्हणतील कृपेचा सागर । तरि कां केला धीर पांडुरंगा ॥१॥
आझुनी कां नये तुज माझी दया । काय देवराया पाहतोसी ॥२॥
आळवितों जैसें पाडस कुरंगिणी । पीडिलिया वनीं तानभुके ॥३॥
प्रेमरस पान्हा पाजीं माझे आईं । धांवें वो विठाई वोरसोनी ॥४॥
तुका म्हणे माझें कोण हरी दुःख । तुजवीण एक पांडुरंगा ॥५॥