प्रसंग अठरावा - ईश्र्वर एकच

बेरदिलाल खइर । बहु अलाकुल सेन कादर । हें चौथ्‍या कलम्‍यांत पढती जाहिर । मुसलमान परियेसा ॥२४६॥
जैसी एका शरीरास अनेक नांवें । तैशीं सहस्र नामें ओळखा भावें । परी एक मूळ नाम करावें ठावें । सद्‌गुरु सेवूनियां ॥२४७॥
जैसें सांडूनियां श्रीमुखीचिया नांवा । गाला नाका काना बोभाती हावा । आळवितां कर चरण त्‍वचा सावा । जाब नेदीत कांहीं ॥२४८॥
श्रीमुख ठावें न पडें बाष्‍कळपणें । अंगीं वेडे झकती वेड्यांच्या वचनें । भांग धोतरा खाऊन मातती अज्ञानें । प्रपंच पाखांड बुद्धि ॥२४९॥
अंगीं अविद्या विषयाचा वारा । त्‍यावरी पिती पेंडा शिंदीसरा । बाष्‍कळ बरळतां सर्वेश्र्वरा । वंचलें पैं अग्र बुद्धि ॥२५०॥
अजा मेंढी म्‍हैस गाय पवित्र । या चहूंचे क्षीर सेविलें साचार । बैल टोणगा मेंढा अजापुत्र । हे बंधु लागत क्षीरभागी ॥२५१॥
जितुकें जारजामाजीं जन्मले । तितुक्‍यांचे एक गोत्र नातावलें । ओळखी न धरतां उन्मत्त भ्रमले । अविचारी बुद्धी ॥२५२॥
जितुके अंडजखाणी तितुके एक गोत्र । श्र्वेदजखाणीचाहि तोचि विचार । उद्‌भीजखाणीचा ओळखे निर्धार । तेहि एकचि गोत्र पैं ॥२५३॥
दुसर्‍याचा गळा कापी ते अवसर । ते वेळीं जरी गंवसे आपुला कर । तळमळ करी बोंबाचा दणत्‍कार । रांडापारें देखील ॥२५४॥
भूक निद्रा मदन स्‍वार्थ वैरी । या पांचास नाहीं परमार्थ हेरी । आत्‍मज्ञानी होय तो यांस आवरी । येरें फाडफाडून खादलीं ॥२५५॥
ऐसी हे केली परमार्थ विवंचना । विवेकें श्रोत्‍यांनीं आणावी मना । बोल न लावावा प्रश्र्निकपणा । स्‍वार्थबुद्धीनें ॥२५६॥
हा निर्गम सांगेन आगम विचार । घरोंघरीं पाप होईल थोर । पाखांड भेणें निज योगेश्र्वर । मौनें लपतील ॥२५७॥