प्रसंग अठरावा - मनाच्या लीला

अरे अरे मना चतुरा । एकास दाविला चौर्‍यांशीचा फेरा । एकास नेलें मुक्तियाचिया द्वारा । दोहींकडे खेळसी तिळा तांदुळा ॥५॥
मना एकास केलें महा ॠषि । एका त्‍वां गोविलें व्यापारासी । एकाकून उमगविल्‍या शूद्री दासी । ऐसे मर्कट चाळे तुझे ॥६॥
मना तूं आपला आपण राजा । आपल्‍यास आपण रागेजसी वोजा । आपला आपण घेसी मोझा । आपला आपण चोर साव ॥७॥
मना झोंप करुनी निजसी अघोरीं आपण फिरसी परद्वारीं । स्‍वयें भोगिसी सोगया नारी । पहातां तूं कोणास न दिससी ॥८॥
पवन हेतुवरी फिरसी मना । बाहेर भीतरीं करिसी विवरणा । योगी नेणती तुझ्या खुणा । स्‍वप्न अवस्‍थेंत ठकियेलें ॥९॥
मना तुज ठेवूनियां घरीं यात्रे चालिले वारकरी । पावन नव्हेत अद्यापवरी । फुकट कुडी कष्‍टविली ॥१०॥