पाण्डव

{ pāṇḍavḥ }

हिन्दी (hindi) WN

See : पांडव

A Sanskrit English Dictionary

पाण्डव  m.  m. a son or descendant of पाण्डु or a partisan of the पाण्डवs
( pl.) the 5 reputed sons of पाण्डु ( युधि-ष्ठिर, भीम, अर्जुन, नकुल and सह-देव; cf. कुन्ती and माद्री) or their adherents, [MBh.]; [Kāv.] &c.
N. of a mountain, [Lalit.]
of a country, [Cat.]
पाण्डव  mfn.  mf( ई)n. belonging to or connected with the पाण्डवs, [MBh.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

पाण्डवः [pāṇḍavḥ]   [पाण्डोरपत्यं पुमान् ओरञ्] 'A son or descendant of Pāṇḍu', N. of any one of the five sons of Pāṇḍu;i. e. युधिष्ठिर, भीम, अर्जुन, नकुल and सहदेव; मामकाः पाण्डवाश्चैव किमकुर्वत सञ्जय [Bg.1.1;] हंसाः संप्रति पाण्डवा इव वनादज्ञातचर्यां गताः [Mk.5.6.] -Comp.
-आभीलः  N. N. of Kṛiṣṇa.
-श्रेष्ठः  N. N. of Yudhiṣṭhira.

Shabda-Sagara

पाण्डव  m.  ( -वः) A Pāṇḍava or descendant of PĀṆḌU; especially ap- plied to YUDHISṬHIRA and his four brothers.
E. पाण्डु a proper name, and patronymic aff. ओरञ् .

ROOTS:

पाण्डु ओरञ् .