अभिलाषः [abhilāṣḥ] (˚सः sometimes) A desire, wish, longing for, craving after; affection, longing of a lover, love, (usually with loc. of the object of desire); अतोऽभिलाषे प्रथमं तथाविधे मनो बबन्ध
[R.3.4;] भव हृदय साभिलाषम्
[Śi.27;] [Me.112.] साभिलाषं निर्वर्ण्य Ś.3 casting a coveting or wistful look; न खलु सत्यमेव शकुन्तलायां ममाभिलाषः
[Ś.2,] [Pt.5.] 67; sometimes with प्रति and acc., or in comp. अभिलाषक,
-लाषि (सि) न्, -लाषुक a. a. Wishing or desiring for (with acc., loc. or in comp.); desirous, covetous, greedy of; यदार्यमस्यामभिलाषि मे मनः
[Ś.1.22.] जलाभिलाषी जलमाददानाम्
[R.2.6;3.36;] [Me.8;] जयमत्र- भवान् नूनमरातिष्वभिलाषुकः
[Ki.11.18;] [Śi.15.59.]