आकुल [ākula] a.
Full of, burdened or filled with (in general); अश्रुर्ण्णाकुलेक्षणम्
[Bg.2.1.] प्रचलदूर्मिमालाकुलम् (समुद्रम्)
[Bh.2.4;] मृगपक्षिगणाकुलम् Rām; बाष्पाकुलां वाचम्
[Nala.4.18;] आलापकुतूहलाकुलतरे श्रोत्रे
[Amaru.87.] Overcome, affected, or afflicted, smitten; हर्ष˚, शोक˚, विस्मय˚, स्नेह˚ &c.
Busily or intently engaged or absorbed in; विभवगुरुभिः कृत्यैस्तस्य प्रतिक्षणमाकुला
[Ś.4.19.] Confounded, agitated, flurried distracted; नगरीमाकुलां कृत्वा वञ्चयित्वा च रावणम्
[Rām.5.] 56.24; अभिचैद्यं प्रतिष्ठासुरासीत्कार्यद्वयाकुलः
[Śi.2.1;] perplexed, at a loss what to do, undetermined; नयवर्त्माकुलमर्जुनाग्रजम्
[Ki.2.54.] ˚आकुल very much agitated;
[K.1,28;] [Ki.14.32.] Dishevelled, disordered (as hair); असंयताकुलालकान्
[K.6,243;] स्रस्तः स्रग्दामशोभां त्यजति विर- चितामाकुलः केशपाशः
[Ratn.1.17;] [Ki.8.18.] Wild dreary;
[Ś.2.] Taken out of one's natural condition.
Incoherent, contradictory.
-लम् An inhabited place; रहितेष्वाकुलेषु च Rām. adv. In bewilderment; किमेतदित्या- कुलमीक्षितं जनैः
[Śi.1.2.]