भगवत उरुविक्रमाङिघ्रशाखानखमणिचन्द्रिकया निरस्ततापे ।
हृदि कथमुपसीदतां पुनः स प्रभवति चन्द्र इवोदितेऽर्कतापः ॥५४॥
थोर हरिचरणाचा पराक्रम । पदें त्रैलोक्य आवरी त्रिविक्रम ।
ब्रह्मांड भेदोनि पदद्रुम । वाढला परमसामर्थ्यें ॥६३॥
ते पदद्रुमींचिया दशशाखा । त्याचि दशधा दशांगुलिका ।
अग्रीं अग्रफळचंद्रिका । नखमणि देखा लखलखित ॥६४॥
ते नखचंद्रिकेचे चंद्रकांत । चरणचंद्रामृतें नित्य स्त्रवत ।
भक्तचकोर ते सेवित । स्वानंदें तृप्त सर्वदा ॥६५॥
त्यांसी कामादि त्रिविधतापप्राप्ती । सर्वथा बाधूं न शके पुढती ।
जेवीं सूर्याची संतप्त दीप्ती । चंद्रबिंबाआंतौती कदा न रिघे ॥६६॥
जे हरिचरणचंद्र-चकोर । स्वप्नींही संसारताप न ये त्यांसमोर ।
ऐसा चरणमहिमा अपार । हरि मुनीश्वर हर्षें वर्णी ॥६७॥
’देहे वै स हरेः प्रियः’ । येणें श्लोकें गा विदेह्या ।
दाविली भक्तिलिंगक्रिया । जाण तूं राया सुनिश्चित ॥६८॥
’न यस्य स्वः पर इति’ । येणें त्याची धर्मस्थिती ।
राया सांगितली तुजप्रती । यथानिगुतीं यथार्थ ॥६९॥
’यादृश’ म्हणिजे कैसे असती । भगवद्भजनें स्वानंदतृप्ति ।
त्रिविध तापांची निवृत्ती । करोनि असती हरिभक्त ॥७७०॥
आतां त्यांची बोलती परी । नामें गर्जती निरंतरीं ।
तेचि ते संक्षेपाकारीं । उपसंहारीं हरि सांगे ॥७१॥
सकळ लक्षणांची सारस्थिती । प्रेमळाची परमप्रीती ।
उल्लंघूं न शके श्रीपती । तेही श्लोकार्थी हरि सांगे ॥७२॥;