मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|बालसाहित्य|बाल गीते|संग्रह १| कावळ्यांची शाळा रंग त्... संग्रह १ सांग मला रे सांग मला आई... आई व्हावी मुलगी माझी ,... आईसारखे दैवत सा र्या ज... आणायचा, माझ्या ताईला नवर... रुसु बाई रुसु कोपर्यात ब... आला आला पाउस आला बघ... आली बघ गाई गाई शेजारच्या ... आवडती भारी मला माझे आजोबा... लहान सुद्धा महान असते ... इवल्या इवल्या वाळूचं , ... इवल्या इवल्याशा, टिकल्या-... उगी उगी गे उगी आभाळ... एक कोल्हा , बहु भुकेला ... उठा उठा चिऊताई सारीक... एक झोका चुके काळजाचा ठो... एक होता काऊ , तो चिमणी... एका तळ्यात होती बदके ... कर आता गाई गाई तुला... कशासाठी पोटासाठी खंडाळ्... काडकीच्या टोकावर ताणलाय... किलबिल किलबिल प क्षी बो... कोण येणार ग पाहुणे ... गमाडि गंमत जमाडि जंमत ... गोड गोजरी , लाज लाजरी ... चंदाराणी , चंदाराणी , का ... चांदोबा चांदोबा भागलास ... छम् छम् छम् ..... छ... ओळखणार ना बरोबर , ओळखा ... झुक झुक झुक झुक अगीनग... टप टप टप काय बाहेर व... टप् टप् पडती अंगावरत... टप टप टप टप टाकित टा... टप टप टप थेंब वाजती ,... ठाऊक नाही मज काही ! ... ताईबाई , ताईबाई ग , अत... तुझ्या गळा, माझ्या ग... तुझी नी माझी गंमत वहि... दिवसभर पावसात असून , सा... देवा तुझे किती सुंदर ... हासरा, नाचरा जरासा लाजर... हिरवी झाडी , पिवळा डोंगर ... करा रे हाकारा पिटा रे डां... उन्हामध्ये पावसाला रुपडं ... पिंपळगावी एक पोरगा मुलगा ... गाढवापुढे कोडे एकदा पडले ... किर्र रात्री सुन्न रात्र... एक होता राजा आणि एक होती ... कावळ्यांची शाळा रंग त्... सरळ नाक , गोरी पान , लाल ... झुंईऽऽ करीत विमान कसं ... धाड् धाड् खाड् खाड् च... खरं सांगू ? विदूषकच सर्व... विदूषकाचे हे डोळे किती... वाटी ठेविली चांदीची जेव्ह... दाणेदार शुभ्र मीठ दिसतं क... बालगीत - कावळ्यांची शाळा रंग त्... आकाश अंगण होऊन येतं व ढगातले उंट, ससे, मोर यांचा खेळ रंगतो आणि या काव्यकथा मुलांना भावतात. Tags : balgeetlubdha apteबालगीतलुब्धा आपटे अंतर्यामी एकच बीज Translation - भाषांतर कावळ्यांची शाळा रंग त्यांचा काळा दंगा करत पहात होती करुन तिरका डोळा. इतक्यात तिथे आले एक चिमणीचे पिल्लू कावळ्यांची पोरं ओरडली चालू लाग रे टिल्लू. पिल्लू घाबरुन गेलं थरथरत उभं राहिलं. कावळी होती बाई माया तिची दूध सायी. कावळी म्हणे, ’चूप’ हाताची घाला घडी वाचू लागा घडाघडा नाहीतर, छडीवर बसेल छडी. कावळी पिल्लाजवळ आली पिल्लाला घेई पंखाखाली माझी पोरं वांड भारी तू आपला जाई घरी पिल्लाला घेऊन पंखाखाली कावळी झाडाजवळ आली. समोर चिमणा-चिमणी पाहून पिल्लू आलं पंखाखालून पिल्लू म्हणे आईला घरी नेऊ कावळीला. चिमणीनं उडवलं नाक चिमण्याचा भडकला ताप आपण जातीने एवढे मोठे कावळीचे कूळ किती छोटे करुन असले चाळे तोंडाला लावतोस काळे. पिल्लू झालं व्यथित काय ही जगाची रीत ? माया करते कावळी तिची शोधायची का जातकुळी ? कसले थोर, कसले नीच अंतर्यामी एकच बीज. कावळी आई कावळी आई दुःखी नको होऊ मी होईन मोठ्ठा मग आपण मिळून राहू. N/A References : कवयित्री - डॉ. लुब्धा आपटे Last Updated : December 26, 2007 Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP