श्री गुरु नागनाथाय नमः । जय जय संकट हरणा गिरजाधवा का शिणविसी माझीया जीवा ।
सांगेन तरी ऐकसी बा । करीन धावा आपुला ॥१॥
उत्तम योनी मानव देहे । तेथे एक संकट आहे ।
परधन कामिनी सोये । गोविले माये दृढ ममते ॥२॥
सुख इच्छू जाता अधिक । दुःखचि वाढे देख ।
क्षणमात्र विश्रांती एक । निमिष सुख मिळेना ॥३॥
सदा धावणे अर्थालागी । न लिंपे कदापि लेश संगी ।
नाना संकट शिवयोगी । तरी वियोग जाहला माझा ॥४॥
आम्हा कळोनी भुलवण । पांथिका गोविसी जाण ।
तयाचे सुख घेता मन । दुःख यातना क्षोमती ॥५॥
जयाचे तयासारिखे व्हावया । मागितले पदार्थ द्यावया ।
धन गाठी नाही माया । कुबेर राखा राखण ॥६॥
म्हणोनी भाजा भाजित । माय बाप बंधु छळित ।
देणे घेणे मज पीडित । दाणा पाणी ॥७॥
घर तरी नाही धड । मेळवोनी पाच पंचवीस लाकड ।
कवाडावीण उघड । याव जाव ॥८॥
धान्य नाही मुष्टीभरी । सदा किरकिर ती घरी ।
घोगडा देखोनी नारी । तोही जीर्णू जाहला ॥९॥
बाळे भुकेली खाऊ खाऊ । तयासी अन्न नाही महादेवू ॥
अन्नपूर्णा तुझे नावू । तरी तू भिकारी ॥१०॥
आता या संकटा परते । बरवे विचारावे नागनाथे ।
मी चुकलिया सावध करी ते । नामी हरा ॥११॥
तुज काही मागावे जरी । तरी तू जोगी ना घरभरी ।
अखंड लोळसी राखेवरी । भिकेदारी कुटके खासी ॥१२॥
ऐसाही तू माझा । स्मशानी भूत राजा ।
पशू बैसना वोजा । स्वैच्छा रमणा ॥१३॥
हे संकट हरणी निरोपिले । या भेणे योगी पळाले ।
ते पुढलिया प्रसंगी बोलिले । तुम्हा नामी ॥१४॥
इति श्री संकट हरणी शिव पंथ ।
भावे प्रार्थिला कैलासनाथ ।
श्रोता सावध चित्त ।
प्रसंग वडवाळसिद्ध नागेश