श्रीकृष्णलीला - अभंग ४६ ते ५०

४६.
हुंबरीच्या मिषें हुतुतु खेळती । गडयांशीं श्रीपति सर्वकाळ ॥१॥
कळंबाचे झाडाखालीं कुंकमाचे सदे । गोपाळा पवाडे दावीतसे ॥२॥
काय काय सागें घेसी नानापरी । गोपिकांचे घरीं काम सारीं ॥३॥
नामा ह्मणे ऐसी अगाध जे कीर्ति । भोळ्या भक्तांप्रति दावीतसे ॥४॥

४७.
डोहामाजीं वास होता बहुत दिवस । आतां कासा-वीस काय सांगूं ॥१॥
विक्राळ होऊनि आला चक्रपानी । काळिया निर्वाणीं ध्यान करी ॥२॥
नको काढूं मज उदका बाहेरी । दंडवत करी काळिया तो ॥३॥
नामा ह्मणे ऐसा काढिला विखरी । कीर्ति वानूं तरी किती देवा ॥४॥

४८.
जन्म गेले याचे राखतां गाई । याचिया बोला वि-श्वास काई ॥१॥
गोधनें राखितो आपण पेंढारा । तुझ्यानी मिळती पाणियाचा थारा ॥२॥
हातीं डांगा खांदीं कांबळा । तुझ्या गाई आह्मी राखों गोपाळा ॥३॥
आठ कोटी नव बहात्री गाई । गोधनें बैसलीं आपुले ठायीं ॥४॥
धालीं गोधनें बसलीं वाडां । संत पाहों आले तंव झोंपा उघडा ॥५॥
गोधनें चरती बाराही रानें । माझें मन तुझें वासरूं तान्हें ॥६॥
गोधनें चारितां कृष्ण सांगाती । विष्णुदास नामा देतुसे वळती ॥७॥

४९.
ब्रह्मादिकां पाहतां ठक पडियंलें । पहाहो कैवल्य गौ-ळिया जोडलें ॥१॥
कोण्या ऋणें या केला नकळे । परब्रह्म आमुचें आहे सोंवळें ॥२॥
या गोकुळाचेनी पाडे पाहतां । सुख वैकुंठीं न दिसे सर्वथा ॥३॥
ऐसा अभिनव आनंदु जाणतो । गोकुळींचें तृण तरुवर तरी होतों ॥४॥
कामक्रोध लवियेला येणें निवे । तेणें सुखें शुद्ध लागलीसे सवें ॥५॥
नामया स्वामी ह्लदयीमचा विसांवा । आपुलें सर्वस्व देऊनियां जोडावा ॥६॥

५०.
त्रिभुवनींचें जीवन कीं अमरांचें ठेवणें । कैसें भाग्य लहाणे लक्ष्मी़चे ॥१॥
धन्य गौळियांचें धन्य धन्य जिणें । ज्या घरीं खेवणें परब्रह्म ॥२॥
अंगें खेळवणें परब्रह्म गोळुजणें । लीला सामावणें रोमरंध्रीं ॥३॥
नाना म्हणे तें दैवचि कारण । झालें खेळवणें परब्रम्ह ॥४॥