नारद उवाच
एवंवृत्तः शतधुतिर्हिण्यकशिपोरथ ।
प्रादात्तत्तपसा प्रीतो वरांस्तस्य सुदुर्लभान ॥१॥
ब्रह्मोवाच
तातेमे दुर्लभाः पुंसां यान वृणीषे वरान मम ।
तथापि वितराम्यंग वरान यदपि दुर्लभान ॥२॥
ततो जगाम बह्गवानमोघानुग्रहो विभूः ।
पूजितोसुरर्येण स्तुयमानः प्रजेश्वरैः ॥३॥
एवं लब्धवरो दैत्यो बिभ्रद्धेममयं वपुः ।
भगवत्यकरोद द्वेष भ्रातुर्वधमनुस्मरन ॥४॥
सविजित्य दिशः सर्वा लोकांश्च त्रीन महासुरः ।
देवासुरमनुष्येन्द्रान गन्धर्वगरुडोरगान ॥५॥
सिद्धचारणविद्याध्रानृषीन पितृपतीन मनुन ।
यक्षरक्षः पिशाचेशान प्रेतभुतपतीनथ ॥६॥
सर्वसत्त्वपतीत्र्जित्वा वशमानीय विश्वजित ।
जहार लोकपालांना स्थानानि सह तेजसा ॥७॥
देवोद्यानश्रिया जुष्टमध्यास्ते स्म त्रिविष्टपम ।
महेन्द्रभवनं साक्षान्निर्मितं विश्वकर्मणा ।
नैलोक्यलक्षम्यायतनमध्युवासालिखर्द्धिमत ॥८॥
यत्र विद्रुमसोपाना महामारकता भुवः ।
यत्र स्फाटिककुड्यानि वैदुर्यस्तम्भपडक्तयः ॥९॥
यत्र चित्रवितानानि पद्यरागासनानि च ।
पयः फेननिभाः शय्या मुक्तादामपरिच्छदाः ॥१०॥
कुजद्बिर्नूपूरैर्देव्यः शब्दयन्त्यः इतस्ततः ।
रत्नस्थलीषु पश्यन्ति सुदतीः सुन्दरं मुखम ॥११॥
तस्मिन्महेन्द्रभवने महाबलो महामना निर्जितलोक एकराटु ।
रेमेऽभिवन्द्यांगघ्रियुगः सुरादिभिः प्रतापितैरुर्जितचण्डशासनः ॥१२॥
तमंग मत्तं मधुनोरुगन्धिना विवृत्तताम्राक्षमशेषधिष्ण्यपाः ।
उपासतोपायनपाणिभिर्विना त्रिभिस्तपोयोगबलौजसां पदम ॥१३॥
जगुर्महेन्द्रासनमोजसा स्थितं विश्वावसुस्तुम्बुरुर्मदादस्यः ।
गन्धर्वसिद्धा ऋषयोऽस्तुवन्मुहुर्विद्याधरा अप्सरसश्च पाण्डव ॥१४॥
स एव वर्णाश्रमिभिः क्रतुभिर्भूरिदक्षिणैः ।
इज्यमानो हविर्भागानग्रहीत स्वेन तेजसा ॥१५॥
अकृष्टपच्या तस्यासीत सप्तद्वीपवती मही ।
तथा कामदुघा द्यौस्तु नानाश्चर्यपदं नभः ॥१६॥
रत्नाकराश्च रत्नौघांस्तत्पन्यश्चोहुरुर्मिभिः ।
क्षारसीधुघृतक्षौद्रदधिक्षीरामृतोदकाः ॥१७॥
शैला द्रोणीभिरांक्रीडं सर्वर्तुषु गुणान द्रुमाः ।
दधार लोकपालानामेक एव पृथग्गुणान ॥१८॥
स इत्थं निर्जितककुबेकराड विषयान प्रियान ।
यथोपजोषं भुत्र्जनो नातृप्यदजितेन्द्रियः ॥१९॥
एवमैश्वर्यमत्तस्य दृप्तस्योच्छास्त्रवर्तिनः ।
कालो महान व्यतीयाय ब्रह्माशापमुपेयुषः ॥२०॥
तस्योग्रदण्डसंविग्राः सर्वे लोकाःसपाद्लकाः ।
अन्यत्रालब्धशरणाः शरणं ययुरच्युतम ॥२१॥
तस्यै नमोऽस्तु काष्ठायें यत्रात्मा हरीरीश्वरः ।
यद्गत्वा न निवर्तन्ते शान्ताः संन्यासिनोऽमलाः ॥२२॥
इति ते संयतात्मानःसमाहितधियोऽमलाः ।
उपतस्थुरृषीकेशं विनिद्रा वायुभोजनाः ॥२३॥
तेषामाविरभूद्वाणी अरुपा मेघनिःस्वना ।
सन्नादयन्ती ककुभः साधुनामभयकंरी ॥२४॥
मा भैष्ट विबुधश्रेष्ठाः सर्वेषां भद्रमस्तु वः ।
मद्दर्शनं हि भुतांनां सर्वश्रेयोपपत्तये ॥२५॥
ज्ञातमेतस्य दौरात्म्यं दैतेयापसदस्य च ।
तस्य शान्तिं करिष्यामि कालं तावत्प्रतीक्षत ॥२६॥
यदा देवेषु वेदेषु गोषु विप्रेषु साधुषु ।
धर्म मयि च विद्वेषः स वा आशु विनश्यति ॥२७॥
निर्वैराय प्रशान्तय स्वसुताय महात्मने ।
प्रह्रादाय यदा द्रुह्योद्धनिष्येऽपि विरोर्जितम ॥२८॥
नारद उवाच
इत्युक्ता लोकगुरुणां तं प्रणम्य दिवौकसः ।
न्यवर्तन्त गतोद्वेगा मेनिरे चासुरं हतम ॥२९॥
तस्य दैत्यपतेः पुत्रा श्चत्वारः परमाद्भुताः ।
प्रह्लादोऽभुन्महांस्तेषां गुणैर्महदुपासकः ॥३०॥
ब्रह्माण्यः शीलसम्पन्नः सत्यसन्धो जितेन्द्रियः ।
आत्मवत्सर्वभुतानामेकः प्रियसुहृत्तमः ॥३१॥
दासवत्संनतार्यांगघिः पितृवद्दीनवत्सलः ।
भ्रातृवत्सदृशे स्निग्धो गुरुष्वीश्वरभावनः ।
विद्यार्थरुपजन्माढ्यो मानस्तम्भविवर्जितः ॥३२॥
नोद्विग्नचित्तो व्यसनेषु निःस्पृहः श्रुतेषु दृष्ट्रेषु गेणेष्ववस्तुदृक ।
दान्तेन्द्रियप्राणशरीरधीः सदा प्रशान्तकामौ रहितासुरोऽसुरः ॥३३॥
यस्मिन्महद्गुणा राजन गृह्नान्ते कविर्भिर्मुहः ।
न तेऽधुनापिधीयन्ते यथा भगवतीश्वरे ॥३४॥
यं साधुगाथासदसि रिपवोऽपि सुरा नृप ।
प्रतिमानं प्रकृर्वन्ति किमुतान्ये भवादृशाः ॥३५॥
गुणैरलामंस्ख्येयैर्माहात्म्यं तस्य सुच्यते ।
वासुदेवे भगवति यस्य नैसर्गिको रतिः ॥३६॥
न्यस्तक्रीडनको बालो जडवत्तन्मनस्तया ।
कृष्णग्रहगृहीतात्मा न वेद जगदीदृशम ॥३७॥
आसीनः पर्यटन्नश्चन शयानः प्रपिबन ब्रुवन ।
नानुसन्धत्त एतानि गोविन्दपरिरम्भितः ॥३८॥
क्वचिद्गुदति वैउण्ठचिन्ताशबलचेतनः ।
क्वचिद्धसति तच्चिन्ताह्लाद उद्गायति क्वचित ॥३९॥
नदति क्वचिदुत्कण्ठो विलज्जो नृत्यतिक्वचित ।
क्वचित्तद्भावनायुक्तस्तन्मयोऽनुचकार ह ॥४०॥
क्वचिदुत्पुलकस्तुष्णीमास्ते संस्पर्शनिर्वृत्तः ।
अस्पन्दप्रणयानन्दसलिलामीलितेक्षणः ॥४१॥
स उत्तमश्लोकापदारविन्दयो र्निषेवयाकित्र्चनसंगलब्धया ।
तन्वन परां निर्वृतिमात्मनो मुहु र्दुःसंगदीनान्यमनः शमं व्यधात ॥४२॥
तस्मिनमहाभागवते महाभागे महात्मनि ।
हिरण्यकशिपि राजन्नकरोदघमात्मजे ॥४३॥
युधिष्ठिर उवाच
देवर्ष एतदिच्छामो वेदितुं तव सुव्रत ।
यदात्मजाय शुद्धाय पितादात साधवे ह्याघम ॥४४॥
पुत्रान विप्रतिकुलान स्वान पितरः पुत्रवत्सलाः ।
उपालभन्ते शिक्षार्थं नैवाघमपरो यथा ॥४५॥
किमुतानुवशान साधुंस्तादृशान गुरुदेवतान ।
एतत कौतुहलं ब्रह्यान्नस्मार्क विधम प्रभो ।
पितृः पुत्राय यद द्वेषो मरणाय प्रयोजितः ॥४६॥
इति श्रेमद्भागवते महापुराणे पारमहंस्यां सहितायां सप्तमस्कन्धे प्रह्लादचरिते चतुर्थोऽध्यायः ॥४॥