फल् [phal] I. 1 P. (फलति, पफाल, अफालीत्, फलिष्यति, फलित)
To bear fruit, yield or produce fruit; नानाफलैः फलति कल्पलतेव भूमिः
[Bh.2.46;] परोपकाराय द्रुमाः फलन्तिः Subhāṣ; विधातुर्व्यापारः फलतु च मनोज्ञश्च भवतु
[Māl.1.16;] often used transitively in this sense; मौर्यस्यैव फलन्ति पश्य विविधश्रेयांसि मन्नीतयः
[Mu.2.16] 'accomplish or bring about';
[Śi.2.89.] To be fruitful, to be successful, to be fulfilled or accomplished, to succeed; कैकेयि कामाः फलिता- स्तवेति
[R.13.59;15] 78; यदा न फेलुः क्षणदाचराणाम् (मनोरथाः)
[Bk.14.113;12.66;] नैवाकृतिः फलति नैव कुलं न शीलम्
[Bh.2.96,116.] To result, produce results or consequences; फलितमस्माकं कपटप्रबन्धेन
[H.1;] फलितं नस्तर्हि भगवतीपादप्रसादेन
[Māl.6;] [Ki.18,25;] खलः करोति दुर्वृत्तं नूनं फलति साधुषु
[H.3.21] 'wicked men commit bad acts, and good men suffer their consequences'.
To become ripe, ripen.
To fall to the lot of, befall.
To be useful. -II. 1 P. (फलति, फुल्ल or फुल्त in the first sense, and फलित in other senses)
To burst open, split or cleave asunder, burst, cleave; तस्य मूर्धानमासाद्य पफालासिवरो हि सः
[Mb.] To shine back, be reflected; इह नवशुककोमला मणीनां रविकरसंवलिताः फलन्ति भासः
[Ki.5.38.] To go.