उदारहणम् [udārahaṇam] 1 Relating, declaration, saying, utterance.
Narration, recital, opening a conversation; अथा- ङ्गिरसमग्रण्यमुदाहरणवस्तुपु
[Ku.6.65;] अद्भुतोदाहरणानि Mv.5 stories or narrations.
A declaratory song or poem, a sort of panegyric beginning with words like जयति and full of alliteration; पत्रे निवेशितमुदाहरणं प्रियायाः
[V.2.14;] चारणेभ्यस्त्वदीयं जयोदाहरणं श्रुत्वा
[V.1;] जयोदाहरणं बाह्वोर्गापयामास किन्नरान्
[R.4.78;] (येन केनापि तालेन गद्यपद्यसमन्वितम् । जयत्युप- क्रमं मालिन्यादिप्रासविचित्रितम् ॥ तदुदाहरणं नाम विभक्त्यष्टाङ्गसंयुतम् । Pratāparudra.)
An instance, example, illustration; समूलघातमव्नन्तः परान्नोद्यन्ति मानिनः । प्रध्वंसितान्धतमसस्त- त्रोदाहरणं रविः ॥
[Śi.2.33.] किमुदाहरणम् Kāśi. पुराणमितिवृत्ता- ख्यायिकोदाहरणम् ...।
[Kau.A.1.5.] (In
[Nyāya] ) The third member of an Indian syllogism (which has five members).
Beginning, commencement, introduction.
Exhibition, illustration;
[U.1.] (In Rhet.) An illustration reckoned as a figure of speech by some rhetoricians. It resembles अर्थान्तरन्यास; e. g. अमितगुणोऽपि वदार्थो दोषेणैकेन निन्दितो भवति । निखिलरसायनराजो गन्धेनोग्रेण लशुन इव ॥ R. G. (For a clear distinction between the two figures see R. G., under उदाहरण).