एकनाथी भागवत - श्लोक २४ वा

नाथमहाराजांचा हा प्रासादिक ग्रंथ परमपूज्य असल्याने यावर भक्तजनांची आदरबुद्धी आहे.


कैवल्यं सात्त्विकं ज्ञानं रजो वैकल्पिकं च यत् ।

प्राकृतं तामसं ज्ञानं मन्निष्ठं निर्गुण स्मृतम् ॥२४॥

देहीं असोनि देहातीत । भूतीं भूतात्मा भगवंत।

भूतां सबाह्य सभराभरित । हें ज्ञान निश्चित सात्विक ॥१५॥

भिन्न खाणी भिन्नाकार । भिन्न नांवें भिन्न व्यापार ।

तेथ वस्तु देखे अभिन्नाकार । हें ज्ञान साचार सात्विक ॥१६॥

करुनि वेदशास्त्रपठन । निर्धारितां निजज्ञान ।

सवेंचि विकल्पी आपण । विकल्प पूर्ण रजाचे ॥१७॥

करुन वार्तिकान्त व्युत्पत्ती । अद्वैतनिश्चयो नाहीं चित्तीं ।

आपण विकल्पी आपुल्या युक्ती । तें ज्ञान निश्चितीं राजस ॥१८॥

करुनि वेदशास्त्रश्रवण । होय शिश्नोदरपरायण ।

इंद्रियार्थी श्रद्धा पूर्ण । तो केवळ जाण राजस ॥१९॥

एक निश्चयो नाहीं चित्तीं । विकल्प उपजती नेणो किती।

हे रजोगुणाची ज्ञानवृत्ती । ऐक निश्चितीं तमोगुण ॥३२०॥

महामोहो गिळी ज्ञानस्फूर्ती । मी जड अंध मानी निश्चितीं ।

नश्वर पदार्थी आसक्ती । तें ज्ञान निश्चितीं तामस ॥२१॥

आहार निद्रा भय मैथुन । केवळ पशुप्राय जें ज्ञान ।

तें निश्चयें तामस जाण । ऐक निर्गुणविभाग ॥२२॥

कार्य कर्ता आणि कारण । त्रिपुटी त्रिगुणेंसी करुनि शून्य ।

केवळ जैं चैतन्यघन । तें निर्गुण ज्ञान उद्धवा ॥२३॥

सत्वाचेनि निजउल्हासें । सर्वेंद्रियीं ज्ञान प्रकाशे ।

तें ज्ञानचि मानी वायवसें । मी ज्ञानरुपें असें अनादि ॥२४॥

सिंधुजळें सरिता वाहती । त्या आलिया सिंधूप्रती ।

तेणें उल्हासेना अपांपती । तेवीं ज्ञानस्फूर्ती श्लाघेना ॥२५॥

रजोगुणें आलिया सकाम । त्यासी क्षोभूं न शके काम ।

म्हणे माझेनि चाले काम्य कर्म । शेखीं मी निष्काम निजांगें ॥२६॥

होतां काम्य कर्माचा सोहळा । जेवीं सूर्या न बाधी उन्हाळा ।

तेवीं काम्य कर्मी मी जिव्हाळा । माझेनि सोज्ज्वळा काम सवेग ॥२७॥

तमोगुणाच्या झडाडा । पडिला महामोहाचा वेढा ।

न करितां मोहाचा निझाडा । मोहनिर्णय गाढा आपण पैं जाणे ॥२८॥

सूर्यो न दिसे जिकडे । अंधारु व्यापी तिकडे ।

तेवीं स्वरुपनिष्ठेपुढें । न बाधी सांकडें मोहाचें ॥२९॥

अंगीं आदळतां तिन्ही गुण । जो गजबजीना आपण ।

ते निजनिष्ठा निजनिर्गुण । उद्धवा जाण निश्चित ॥३३०॥

अज्ञानाच्या अवसरीं । ज्ञानाची चाड न धरी ।

प्रवर्ततां कामाचारीं । निष्कामाचा न करी पांगडा ॥३१॥

आदळतां मोहाचीं झटें । ज्याचा बोध कदा न पालटे ।

त्रिगुणीं निर्गुणत्वें राहाटे । माझिया निष्ठें मद्भक्त ॥३२॥

त्रिगुणांचा त्रिविध वास । निर्गुण निजरहिवास ।

येचि अर्थी हृषीकेश । विशद विलास सांगत ॥३३॥;

N/A

References : N/A
Last Updated : September 19, 2011

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP