अध्याय ९० वा - श्लोक ५६ ते ६०

पुंसां कलिकृतान्दोषान्द्रव्यदेशात्मसंभवान् । सर्वान्हरति चितस्थो भगवान्पुरुषोत्तमः ॥५६॥

जे द्रव्यदेशात्मसंभव । कलिकृत नरांचे दोष सर्व । तयांचे चित्तस्थ वासुदेव । सर्वथैव उपसंहारी ॥२१॥
म्हणसी कैसेन हृदयीं स्थिर । होय परमात्मा रमाधर । कवण्या रीती दोष समग्र । नाशी प्रकार तो ऐका ॥२२॥

श्रुतः सङ्कीर्तितोध्यातः पूजितश्चादृतोऽपि वा । नृणां धुनोति भगवान्हृत्स्थो जन्मायुताशुभम् ॥५७॥

नानाचरितानुवादें करून । जरि वैष्णवां मुखें ऐकिला पूर्ण । कीं अद्भुतकर्मात्मक गाऊन । कीर्तिला आपण सद्भावें ॥२३॥
अथवा बैसूनियां एकान्तीं । एकवटोनि मानसवृत्ती । ध्यायिला प्रेमें चिन्मयमूर्ती । कीं पूजिला प्रीती आदरिला ॥२४॥
एवं कवण्या तर्‍ही प्रसंगें हरी । भरला केवळ अभ्यंतरीं । नरांचें बहु जन्मांचें हरी । अशुभ निर्द्धारीं भगवान् ॥७२५॥
जेंवि सुवर्णाचिये ठायीं । अन्यधातुज दुर्वर्ण पाहें । त्यातें अग्नि स्वसंगें दाही । हीनत्व कांहीं उरों नेदी ॥२६॥
तेंवि अंतर्गत रमानाथ । जन्मादिकारण जें कां दुरित । तें अविद्येसह नाशी त्वरित । शुद्ध शाश्वत करी स्वयें ॥२७॥

विद्यातपः प्राणनिरोधमैत्र तीर्थाभिषेकव्रतदान जप्यैः ।
नात्यन्त शुन्द्धि लभतेऽन्तरात्मा यथा हृदिस्थे भगवत्यनन्ते ॥५८॥

याहूनि आणिक साधनें । बहुधा दैवतोपासनें । तपःप्राणसंरोधनें । तीर्थस्नानें मैत्री ही ॥२८॥
नानाव्रतें दानें जप । इत्यादि केले जर्‍ही साक्षेप । तथापिहि इहीं निष्कंप । शुद्धि अनल्प न लभे कीं ॥२९॥
जैसी हृदयस्थ श्रीअनंत । तद्भा जडतां अंतरांत । आत्मशुद्धि लाभे यथार्थ । नर निश्चित अविलंबें ॥७३०॥
तस्मात सर्वप्रकारें राया । मनोवृत्ति एकवटूनियां । केशवा धरीं माजि हृदया । न करीं वायां बहुचिन्ता ॥३१॥

भ्रियमाणैरभिध्येयो भगवान्परमेश्वरः । आत्मभावं नयत्यङ्ग सर्वात्मा सर्वसंश्रयः ॥५९॥

म्रियमाण जे मुमुक्षुगण । तिहीं ध्यायिजे श्रीभगवान । जेंवि अचिकित्स रोगा निदान । पीयूष पूर्ण निश्चयें ॥३२॥
मग तो अंतरात्मा परमेश्वर । वास्तवात्मभावा प्रति स्वैर । नेत असे गा अति सत्वर । मोह समग्र नाशूनी ॥३३॥
येथ न धरीं कांहींच संशय । न चले कळींत अन्योपाय । न फळे कांहीं ही साधनसोय । मोक्षकार्य साधावया ॥३४॥

कलेर्द्दोषनिधे राजन्नस्ति ह्येको महागुणः । कीर्तनादेव कृष्णस्य मुक्तबन्धः परं व्रजेत् ॥६०॥

केवळ दोषनिधि नृपा हा कळी । तर्‍ही याचा गुण एक हा महद्बळी । कृष्णकीर्तनास्तवचि समूळीं । होय होळी दुरितांची ॥७३५॥
भावें करितां कृष्णकीर्तन । सर्व बंधांहूनि मुक्त होऊन । परमपदाप्रति अभिन्न । जायिजे जाण निश्चयें ॥३६॥
परमपद जें परब्रह्म । सच्चिदानंद पूर्णकाम । होय अभेदें तो निःसीम । कीर्तनप्रेम ज्या हृदयीं ॥३७॥