अध्याय ७० वा - आरंभ

श्रीगोविन्दसद्गुरवे नमः ।
प्रपंच परमार्थ मोघामोघा । तुज नेणतां प्रपंच अवघा । जाणितिलिया अखिलामोघा । प्रपंचभोगा अनवसर ॥१॥
ऐसिया गोविन्दा तुज नमन । नमितां मन होय उन्मन । मनें भाव्लें जें भगवान । अस्तमान त्या सहजें ॥२॥
ओतप्रोत तूंचि अवघा । तेथ नम्य नमिता उभय विभागा । ठाव नाहें अद्वयाभंगा । ओघ तरंगा निर्व्योमीं ॥३॥
तथापि स्वेच्छा चिद्विलास । अबळां भ्रभवी विश्वाभास । स्वजनानंदलीलालास्य । भवभ्रम निःशेष नाशक जें ॥४॥
तेथ दशमीं श्रीकृष्णलीला । पहावया नारद आला । षोडशसहस्र सदनें फिरला । मग निश्चय केला हा तेणें ॥५॥
अर्थकामधर्मविषयें । श्रद्धावंत चित्तें पाहीं । निजाचरणें लोकीं तिहीं । प्रकृति प्रकटी गार्हस्थ्यें ॥६॥
तस्मात् गृहस्थधर्माचरणीं । सिद्धाधिकार चक्रपाणी । अस्तां नृपाह्निकव्याख्यानीं । बादरायणि प्रवर्तला ॥७॥
इत्यर्थ नारदकृत निर्धार । तदनंतरें आह्निकाचार । अथशब्दार्थ हा विस्तार । पूर्वपीठिके विवरिला ॥८॥
शुक म्हणे गा कुरुवरपाळा । नारद कृष्णा नमूनि गेला । अथेत्यनंतर कृष्णलीला । सादर सकळांसह परिसें ॥९॥