३९
पंढरिऐसें तिन्ही ताळीं । क्षेत्र नाहीं भूमंडळीं ॥१॥
दुरुनि देखता कळस । होय अहंकाराचा नाश ॥२॥
होतां संतांचिया भेटी । जन्ममरणा पडे तुटी ॥३॥
चंद्रभागेमाजीं न्हातां । मुक्ति लाभे सायुज्यता ॥४॥
दृष्टी न पडे ब्रह्मादिकां । प्राप्त जालें तें भाविका ॥५॥
रामदासा जाली भेटी । विठ्ठलपायीं दिधली मिठी ॥६॥
४०
पंढरी नव्हे एकदेशी । विठ्ठल सर्वत्र निवासी ॥१॥
आम्हीं देखिला विठोबा । आनंदें विटेवरी उभा ॥२॥
ते दृश्याची दाटी मोठी । पाहतां रुक्मिणी दिसे दृष्टीं ॥३॥
रामदासीं दर्शन जालें । आत्मविठ्ठला देखिलें ॥४॥
४१
धनुष्यबाण काय केलें । कां कर कटावरी ठेविले ॥१॥
कां बा धरिला अबोला । दिसे वेष पालटला ॥२॥
किल्किलाट वानरांचे । थोवे दिसतना तयांचे ॥३॥
पंढरीस जालें येणें । एका पुंडलिकाकारणें ॥४॥
दिसे हनुमंत एकला । सैन्यामधुनि कां फुटला ॥५॥
रामीरामदासीं भाव । तैसा भेटे देवराव ॥६॥
४२
राम अयोध्येचा वासी । तोचि नांदे द्वारकेसी ॥१॥
कृष्णनामातें धरिलें । बहु दैत्य संहारिले ॥२॥
सखया मारुती लागुनी । रुप दावी चापपाणीं ॥३॥
पुढें भूभार उतरिला ॥ पांडवांसी सहाय जाला ॥४॥
आतां भक्तांचियासाठीं । उभा चंद्र्भागेतंटीं ॥५॥
राम तोचि विठ्ठल जाला । रामदासासी भेटला ॥६॥
४३
राम कृपाकर विठ्ठल साकार । दोघे निराकार एक रुप ॥१॥
आमुचिये घरीं वस्ति निरंतरीं । ह्रदयीं एकाकारीं राहियेले ॥२॥
रामदास म्हणे धरा भक्तिभाव । कृपाळु राघव पांडुरंग ॥३॥
४४
ब्रह्मयालागुनी मच्छप । पृथ्वीलागुनि कच्छप । तो हा धरुनि विठ्ठलरुप । शोभतो कैसा ॥१॥
पुढती जाला सूकर । प्रल्हादालागुनि उग्र । तो हा सगुणवेषधर । शोभतो कैसा ॥२॥
बळी नेला पाताळीं । नृपावरी धुमाळी । तो हा जोडला पाउलीं । शोभतो कैसा ॥३॥
रावण वधिला शरीं । गोवर्धन गिरिधारी । तो हा जघनावरिल्या करीं । शोभतो कैसा ॥४॥
लुंचित नागिवा उघडा । जो कां बैसणार घोडा । तो हा पुंडलीकापुढां । शोभतो कैसा ॥५॥
ब्रह्मांडांच्या हारी । जया रोमरंध्रीं । तो हा रामदासांतरीं । शोभतो कैसा ॥६॥
४५
भीमातीरवासिनिवासी । उभा पुंडलीकापाशीं ॥१॥
तेथें मानस गुंतलें । माझें चित्त सहजीं विगुंतलें ॥२॥
पुरीं पंढरिनायक । चित्तचैतन्य व्यापक ॥३॥
रामदासीं विषय वोरंगले । कैसें श्रीरंगीं रंगलें ॥४॥
४६
जें कां चैतन्य मुसावलें । विटेवरी विसांवलें ॥१॥
तो हा विठ्ठल उभा राहे । समचरणीं शोभताहे ॥२॥
रामीरामदासीं पाहिलें । विठ्ठल आत्मया देखिलें ॥३॥
४७
माझें मानस विटेवरी । विठ्ठलचरणीं निरंतरीं ॥१॥
पंढरपुरीं मनोरथ ज्याचा । धन्य धन्य तो दैवाचा ॥२॥
जो जो पंढरीस गेला । तेणें कळिकाळ जिंकिला ॥३॥
रामदास म्हणे पंढरी । नाना साधनेंविण तारी ॥४॥
४८
येथें उभा कां श्रीरामा । मनमोहना मेघश्यामा ॥१॥
चाप बाण काय केलें । कर कटावरी ठेविले ॥२॥
कां बा धरिला अबोला । दिसे वेष पालटला ॥३॥
काय जाली अयोध्यापुरी । येथें वसविली पंढरी ॥४॥
शरयुगंगा काय केली । कैंची भीमा मेळविली ॥५॥
किल्किलाट वानरांचे । थवे न दिसती तयांचे ॥६॥
दिसे हनुमंत एकला । हा कां सैन्यांतुनि फूटला ॥७॥
काय जाली सीतासती । येथें बहुत जन दिसती ॥८॥
रामदासीं सद्भाव जाणा । राम जाला पंढरिराणा ॥९॥
४९
आम्हीं देखिला विठोबा । आनंदें विटेवरी उभा ॥१॥
तेथें दृश्याची जे भेटी ॥ तेचि रुक्मिणी गोमटी ॥ध्रु०॥
रामीरामदास म्हणे । जो ओळखी तोचि धन्य ॥२॥
५०
लांचावोनी भक्तिलोभा । असे वाळवंटीं उभा । पदकीं इंद्रनीलशोभा । दिशा प्रभा उजळती ॥१॥
भक्तें पुंडलिकें गोंविला । जाऊं नेदी उभा केला । विटे नीट असे ठाकला । भीमातीर वाळुवंटीं ॥२॥
केवढें भाग्य पुंडलिकाचें । उभें दैवत त्रिलोकींचें । की जें तारुं भवसागरींचें । भीमातीरीं विनटलें ॥३॥
एकें पुंडलिकें करुनी जोडी । आम्हां दिधली कल्पकोडी । तुटली संसारसांकडी । रामदास म्हणतसे ॥४॥