४
आरंभीं वंदीन विघ्नविनायक । जया ब्रम्हादिक वंदितील ॥१॥
वंदितील संत कवि ऋषि मुनि । मग त्रिभुवनीं कार्यसिद्धी ॥२॥
कार्यसिद्धी होय जयासी चिंतितां । त्याचें रुप आतां सांगईन ॥३॥
सांगईन रुप सर्वांगें सुंदर । विद्येचा विस्तार तेथुनीया ॥४॥
तेथुनिया विद्या सर्व प्रगटती । ते हे विद्यामूर्ति धरा मनीं ॥५॥
मनीं धरा देव भक्तांचा कैवारी । संकटीं निवारी आलीं विघ्नें ॥६॥
आलीं विघ्नें त्यांचा करितो संहार । नामें विघ्नहर म्हणोनियां ॥७॥
म्हणोनियां आधीं स्तवन करावें । मग प्रवर्तावें साधनासी ॥८॥
साधनाचें मूळ जेणें लाभे फळ । तोचि हा केवळ गजानन ॥९॥
गजाननें देह धरिले नराचें । मुख कुंजराचें शोभतसे ॥१०॥
शोभतसे चतुर्भुज त्रिनयनु । तीक्ष्ण दशनु भव्यरुप ॥११॥
भव्यरुप त्याचें पहातां प्रचंड । चर्चिलें उदंड सेंदुरेंसी ॥१२॥
शेंदुरें चर्चिला वरी दिव्यांबरें । नाना अलंकारें शोभतसे ॥१३॥
शोभतसे करीं फरश कमळ ।एके करीं गोळ मोदकाचे ॥१४॥
मोदकाचे गोळ एके करीं माळ । नागबंदी व्याळ शोभतसे ॥१५॥
शोभतसे तेज फांकलें सर्वांगीं । उभ्या दोहीं भागीं सिद्धिबुद्धि ॥१६॥
सिद्धिबुद्धि कांता ब्रम्हयाची सुता । सुंदरी तत्वतां दोघीजणी ॥१७॥
दोघीजणीमध्यें रुप मनोहर । नाना पुष्पेंहार चंपकाचे ॥१८॥
चंपकाचे हार रुळती अपार । ब्रीदांचा तोडर वांकीं पाईं ॥१९ ॥
वांकीं मुरडीवा तें अंदु नेपुरें । गर्जती गजरें झणत्कारें ॥२०॥
झणत्कारें घंटा किंकिणी वाजटा । कट तटीं धाटा पीतांबरु ॥२१॥
पीतांबर कांसे कांसीला सुंदर । वस्त्रें अलंकार दिव्यरुप ॥२२॥
दिव्यरुप महा शोभे सिंहासनीं । मूषकवहनी गणाधीश ॥२३॥
गणाधीश माझें कुळींचे दैवत । सर्व मनोरथ पूर्ण करी ॥२४॥
पूर्ण करी ज्ञान तेणें समाधान । आत्मनिवेदन रामदासीं ॥२५॥
५
सदा मदोन्मत्त बाहुबळें डुलत । लहानाळले आरक्त त्रिलोचन ॥१॥
शुंडादंडें सरळें अभिनव आवाळें । गळती गंडस्थळें दर्प सुगंधि ॥२॥
रत्नजडित कट्ट झळके एकदंत । शांत फडकावीत कर्णथापा ॥३॥
लवथव दोंद कट्ट नागबंद । धुधुःकारें द्वंद्व जिव्हा लाळीतसे ॥४॥
किणि किणि किणि वाजति किंकिणी । अमर सिंहासनिं तल्लीन सादरता ॥५॥
कुकुथारी कुकूथारी कु धिलांग उलटी धात । गिरीगिरी घेतां तळपत कुंडलें श्रवणींचीं ॥६॥
सकळ ईश्वरसभा थक्कित पाहे कौतुक । रामदास मोदक प्रेमं लाहे ॥७॥