अभूत [abhūta] a. a. Non-existent, what is not or has not been; not true or real, false; स्तुवन्ति श्रान्तास्याः क्षितिपतिमभूतैरपि गुणैः
[Mu.3.16,] [Ki.14.19;] [Rām. 5.14.34.] -Comp.
-आहरणम् 'utterance of an unreality', a covert expression, a speech founded on fraud, one of the members of garbha
[S. D.365.] -तद्भावः the becoming or being changed into, or making, that which it is not before; कृभ्वस्तियोगे संपद्येकर्तरि च्विः
[P.V.4.5;] अभूततद्भावे इति वक्तव्यम्; अकृष्णः कृष्णः संपद्यते तं करोति कृष्णीकरोति Sk.; cf. पयोधरीभूतचतुःसमुद्राम्
[R.2.3.] -पूर्व a. unprecedented, unsurpassed; अभूत् ˚र्वो राजा चिन्तामणिर्नाम
[Vās.1,] कुतोऽद्यसमरोदधेरयमभूतपूर्वः पुरः
[Ve. 3.2.] [Śi.3.3.] -प्रादुर्भावः becoming manifest of what has not been before.
-शत्रु a. a. having no enemy.