येशाचा झेंडा देरे मलुराया मारतंडा, जो ॥चाल॥
नको रे नको मला देऊं अभिमान तुला हांसल जन ॥
एवढयासाठीं मी तुजला शरण जी ॥
कांहीं शरण मरण तुझा नीत्य नामीझ ऐकतो झेंडा ॥१॥
नकोरे सातारा देऊं मला इतका, मी तुज मागता ॥
पंगती प्रपंच नको भगवंता जी, तुम्ही कसे वाढता ॥
एकाला चौरी एकाला हांडा येशाचा ॥२॥
देरे गणगोत कुटुंब कराया, वंश वाढायाला ॥
नको रे नको धाडु कुठें हिंडाया, जीवन लागले तुजला
तुझा नित्य नामी झडकतो झेंडा येसाचा ॥३॥
करारे करा शिव जीवा ध्या वर छाया ॥
कृपेची माया, जोडी रामचंद्र खाली बसाया ॥
जन येईल पाया नित्य नवरा हातामदी खंडाजी ॥येसाचा॥