कर्माणि दुःखोदर्काणि कुर्वन् देहेन तैः पुनः ।
देहमाभजते तत्र किं सुखं मर्त्यधर्मिणः ॥२९॥
ऐकें बापा उद्धवा । मरणधर्मात्मका जीवा ।
सुख न भेटे त्याच्या भावा । दुःखप्रभवामाजीं वासु ॥९७॥
नरदेहा येवोनि केवळ । क्रूर कर्में करिती प्रबळ ।
ज्यांसी उत्तरोत्तर दुःखफळ । यातना सबळ भोगवी ॥९८॥
मरमरों दुःख भोगी दारुण । उपजोनि कर्में करी हीन ।
दुःखावर्तीं पडे जाण । आपणिया आपण घातक ॥९९॥
जे संतचरणीं विमुख । त्यांसी स्वप्नींहि नाहीं सुख ।
क्रूर कर्में करी कामुक । चढतें दुःख सकामा ॥६००॥
एवं प्रवृत्तीमाजीं असतां । सकाम कर्में आचरतां ।
सविधि कर्में करितां । दुःख सर्वथा अनिवार ॥१॥
सविधि काम्यें स्वर्गपतन । अविधि काम्यें नरक दारुण ।
एवं प्रवृतीमाजीं जाण । सुख कोण सकामा ॥२॥
म्हणशी लोकपाळांच्या ठायीं । नित्य सुख असेल पाहीं ।
त्यांसी जन्ममरण नाहीं । अमरत्व आम्हींही साधावें ॥३॥
लोकपाळांचे नित्य लोक । लोकपाळही नित्य देख ।
तेथें असेल नित्य सुख । ऐसें मूर्ख कल्पिती ॥४॥