जय जय शिवशंभो, शंकरा । हर, हर कर्पुंरगौरा ॥धृ०॥
अघटित घटित कृती तुझि सारी । विश्वंभर, संसारी
तुंबळजळगंगासहित शिरीं । प्रलयानळ तेजःश्री
केवळ निळकंठ विषधारी । चंद्रामृत रसधारी
लंपट अर्धांगी प्रिय नारी । अससी परी मदनारी
समान अहिमुषकासनमयुरा । गणपति-स्कंदकुमारा ॥१॥
अनंत ब्रम्हांडांच्या माळा । फिरविसि अनंत वेळा
सच्चिदानंद तुझी कळा । न कळे, भ्रम पदे सकळां
किंचित् जाणील तो नर विरळा । ब्रह्मांडामधिं आगळा
ब्रह्मज्ञानाच्या विशाळा । अभ्यासाच्या शाळा
नेणुनि बहु करती पुकारा । मूळाक्षर ॐकारा ॥२॥
आज्ञेविण न हले तृण, पाणी । पवनगजज्जिववाणी
भ्रमतीं नक्षत्रें शशितरणी । पन्नग, शिरिंधरी धरणी
खग-मृग-तरु-कीटक जडप्राणी । वर्तति ज्या अनुसरुनी
स्वतंत्र तो तूंची, तुझी करणी । शिव, शिव, हे शुळपाणी
अनाथ दीनांचा तूं आसरा । लोकत्रयिं नसे दुसरा ॥३॥
शरणागत आलों पायांस । संरक्षण करि यास
अखंड रक्षिसि तूं । विश्वास । आहे बहु विश्वास
सदैव हृत्कमलीं करि वास । एवढी पुरवी आस
आशा न करावी उदास । बोले विष्णूदास
अनंत भूलिंगा अवतारा । भवनिधिपार उतारा ॥४॥