जगशिवशंकर गंगाधर गौरी कांता ।
प्रमाण आद्य गुरो तुज जय हर जगयंता ॥ धृ . ॥
कर्पुरगौरा कांती भस्मचर्चित काय ।
नीलप्रभ - कंठ विषें भूषणचि होय ॥
चंद्र दिवाकर वन्ही नेत्र तुझे तीन ।
चारी वेद मुखे तव दिव्य किती ध्यान ॥ १ ॥
न वर्णवे तव महिमा कुंठित मन - वाणीं ।
श्रुति ही मौनवीत त्या नेऽति असे म्हणुनि ॥
नटसी द्विगुणी परि तूं अससी गुणातीत ।
मायामय तव लीला मुग्ध करी चित्त ॥ २ ॥
होता भंग तपाचा जाळियला मदन ।
दक्षणखा नेसि लया होता अवमान ।
कल्पान्ती विश्वाचा करसि संहार ।
तांडव नृत्य तदा तव चाले बहु घोर ॥ ३ ॥
परि शिवा , तूं भोळा भाळसिं भक्तिला ॥
आत्मलिंगही देंसी रावण दैत्याला ॥
प्राशिसि विष जे दाहक हो ब्रह्मांडाला ।
भक्तिस्तव झेलिसि शिरी तू गंगौघाला ॥ ४ ॥
हर तूं हरसी पापा अन् भव तापाते ।
शिव शंकर तूं देसी नित कैवल्यातें ॥
जय वरदा जय सुखदा सदाशिवा गतिदा ॥
गणेश नमुनी याची रति तव पायी सदा ॥ ५ ॥