आला खुशींत् समिंदर , त्याला नाही धिर,
होडीला देइ ना ठरू,
ग सजणे , होडीला बघतो धरूं ।
हिरवं हिरवं पाचूवाणी जळ,
सफेत् फेसाचि वर खळबळ,
माशावाणी काळजाची तळमळ
माझि होडी समिंदर , ओढी खालीवर,
पाण्यावर देइ ना ठरू,
ग सजणे, होडीला बघतो धरूं ।
तांबडं फुटे आभाळान्तरीं,,
रक्तावाणी चमक पाण्यावरी,
तुझ्या गालावर तसं काइ तरी ।
झाला खुळा समिंदर , नाजुक होडीवर,
लाटांचा धिंगा सुरू,
ग सजणे , होडीला बघतो धरु ।
सुर्यनारायण हंसतो वरी,
सोनं पिकलं दाहि दिशान्तरीं,
आणि माझ्याहि नवख्या उरीं ।
आला हांसत समिंदर , डुलत फेसावर,
होडिंशीं गोष्टी करूं,
ग सजणे, होडीला बघतो धंरु ।
गोर्‍या भाळी तुझ्या लाल चिरी ,
हिरव्या साडीला लालभडक धारीं,
उरीं कसली ग. गोड शिरशिरी ?
खुशी झाला समिंदर, त्याच्या उरावर,
चाले होडी भुरुभुरु ,
ग सजणे, वार्‍यावर जणुं पांखरु ।