जइं भेटाया तुज आतुर होतों ह्रुदयीं,
मनिं मधु-आशांची उभी मयसभा होई !
किति रंगवितें मन मधु-चित्रें भेटीचीं,
योजितें किती बोलणीं ललितगमतीचीं !
परि जवळ जवळ तव दाराशीं जों येतों,
भय भरुनि अकारण जीव कसा थरथरतो !
पायांचीं मोजित नखें दृष्टिनें बसशी,
अनपेक्षित लाजत कांहिं तरी पुटपुटशी;
मग शेखमहम्मदि बोलांना विसरुन,
कांहीं तरि तुटकें जातों मी बोलून !
परततों कसासा उदास मनिं होऊन;
'प्रीति' ती हीच का, बघतों अजमावून !