ह्रदय सांग चोरिलें कशास सुंदरी ?
दे ऽ ! दे न देशि तरी दे तुझें तरी !
नयनिं धूळ घातली
गुंतवोनि कुंतलीं,
दडविलें तिथूनिही हळूच कां उरी ?
मदननृपापासुनी
दाद घेइं लावुनी
बसुनि लोचनांत तुझ्या न्याय जो करी.
मदनमंत्रि चंद्रमा
न्यायबळें कांतिमान्,
अनलधार ओतवीन मी तया करीं.
वसंत कोतवाल हा
सज्ज गे उभा पहा !
कुसुमबाण सोडवीन मी तुझ्या उरीं.