हिंसा [hiṃsā] [हिंस्-अ]
Injury, mischief, wrong, harm, hurt (said to be of three kinds: कायिक 'personal', वाचिक 'verbal' and मानसिक 'mental'); अहिंसा परमो धर्मः.
Killing, slaying, destruction; गान्धर्वमादत्स्व यतः प्रयोक्तुर्न चारिहिंसा विजयश्च हस्ते
[R.5.57;3.313;] [Ms.1.63.] Robbery, plunder. -Comp.
-आत्मक a. a. injurious, destructive.
-कर्मन n. n.
any hurtful or injurious act.
magic used to effect the ruin or injury of an enemy. (= अभिचार q. v.).
-प्राणिन् m. m. a noxious animal. -प्रायa. generally injurious; हिंसाप्रायां पराधीनां कृषिं यत्नेन वर्जयेत्
[Ms.1.83.] -रत a. a. delighting in mischief; हिंसारतश्च यो नित्यं नेहासौ सुखमेधते
[Ms.4.17;] also हिंसाविचार in this sense.-रुचि a. intent on or delighting in mischief; व्याघ्राघ्नात- मृगीकृपाकुलमृगन्यायेन हिंसारुचेः
[Māl.5.29.] -समुद्भव a. a. arising from injury.