अनुमा [anumā] 3 A., 2
[P.] To infer, (as from some signs, premises &c.); अलिङ्गं प्रकृतिं त्वाहुलिंङ्गैरनुमिमीमहे Mb.; conclude, guess, conjecture; धूमादग्निमनुमाय
[T. S.41;] पर्याकुलत्वान्मरुतां वेगभङ्गेऽनुमीयते
[Ku.2.25;] अन्वमीयत शुद्धेति शान्तेन वपुषैव सा
[R.15.77,17.11;] तेजोविशेषानुमितां दधानः 2.7,68;5.12; इह मदस्नपितैरनुमीयते सुरगणस्य गतं हरिचन्दनैः
[Ki.5.47.] To reconcile, equal. -Caus. (-मापयति) To lead one to infer or guess, bespeak, indicate; आकृतिरेवानुमापयत्यमानुषताम्
[K.132,22.] अनुमा [anumā] [मा-अङ्] Inference, conclusion from given premises; see अनुमिति.