विच्

{ vic }

A Sanskrit English Dictionary

विच्   ( cf. √ विज्) cl. 7. Ā. P. ( xxix, 5"> [Dhātup. xxix, 5]) विन॑क्ति, विङ्क्ते (2. sg. विवेक्षि, vii, 3, 4"> [RV. vii, 3, 4]; pf. विवेच, [AV.], p. विविक्व॑स्, [RV.] aor. अवैक्षीत् Gr.; fut. वेक्ता, वेक्ष्यति, ib.; inf. वेक्तुम्, [MBh.]; ind. -विच्य. -वेचम्, [ŚrS.]; [Kāv.]),

to sift, separate ( esp. grain from chaff by winnowing), [RV.]; [AV.];

to separate from, deprive of ( instr.), [Bhaṭṭ.];

to discriminate, discern, judge, iii, 57, 1"> [RV. iii, 57, 1] :

Pass. विच्य॑ते ( aor. अवेचि), [AV.] &c.:

Caus. -वेचयति ( aor. अवीविचत्) see वि-√ विच्:

Desid. विविक्षति Gr.:

Intens. (or cl. 3. see, xxv, 12">--- 12---) वेवेक्ति [Kauś.]
विच्   [ cf. Gk. εἴκω; Lat. vices &c.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

विच् [vic]   3, 7 U. (वेवेक्ति, वेविक्ते, विनक्ति, विङ्क्ते, विक्त)
   To separate, divide, sever.
   To discriminate, distinguish, discern; प्र मे विविकाँ अविदन् मनीषाम् [Ṛv.3.57.1.]
   To deprive of, remove from (with instr.); शशास स बहून् योधान् जीवितेन विवेच च [Bk.14.13.]

Shabda-Sagara

विच्ौइर्ौ विचिर्   r. 7th cl. ( विनक्ति विंक्ते)
विच्ौइर्ौ विचिर्   1. To differ, to be sepa- rate or distinct.
विच्ौइर्ौ विचिर्   2. To divide, to separate, especially in judgment. to discriminate, to judge.
विच्ौइर्ौ विचिर्   With वि,
विच्ौइर्ौ विचिर्   1. To divide.
विच्ौइर्ौ विचिर्   2. To discrimi- nate.
विच्ौइर्ौ विचिर्   3. To describe.
विच्ौइर्ौ विचिर्   4. To tear up, to remove.