प्रभु [prabhu] a. a. (भु-भ्वी f.)
Mighty, strong, powerful.
Able, competent, having power to (with inf. or in comp.); ऋषिप्रभावान्मयि नान्तकोऽपि प्रभुः प्रहर्तुं किमुतान्यहिंस्राः
[R.2.62;] समाधिभेदप्रभवो भवन्ति
[Ku.3.4.] A match for; प्रभुर्मल्लो मल्लाय
[Mbh.] Abundant.
Everlasting, eternal.
भुः A lord, master; प्रभुर्बुभूषुर्भुवन- त्रयस्य यः
[Śi.1.49.] A governor, ruler, supreme authority.
An owner, proprietor.
Quick-silver.
N. N. of Viṣṇu.
Of Śiva.
Of Brahmā; cf. समीक्ष्य प्रभवस्त्रयः
[Bhāg.4.1.21;] (also applied to various gods as Indra; Sūrya, Agni).
Word, sound. -Comp.
-भक्त a. a. attached or devoted to one's lord, loyal; बह्वाशी, स्वल्पसंतुष्टः, सुनिद्रः, शीघ्रचेतनः । प्रभुभक्तश्च शूरश्च ज्ञातव्याः षड्गुणाः शुनः ॥ Chāṇakyanītidarpaṇa. (-क्त) a good horse.
-भक्तिः f. f. devotion to one's lord, loyalty, faithfulness.